Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008

Ομιλία για τον Προϋπολογισμό 2009

Ομιλία κατά τη συζήτηση στο Κοινοβούλιο για την κύρωση του κρατικού προϋπολογισμού οικονομικού έτους 2009.


Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2008

από την "ηρωίνη" στη "μεθαδόνη": κοινό ευρω-ομόλογο

Αν ένας Άγγλος ή ένας Γερμανός έγραφε το "Βαμπίρ και Κανίβαλοι" ή το "Λευκό Κοτσύφι" πολύ πιθανό να είχαν γίνει αντικείμενο δημόσιας συζήτησης και στο διεθνή τύπο. Αν ένας Έλληνας διατυπώσει την ιδέα για ένα κοινό ευρω - ομόλογο οι πάντες θα χαμογελάσουν ειρωνικά με τη σκέψη ότι οι Έλληνες πάνε να μοιραστούν τη δημοσιονομική ασωτία τους με τους ευρωπαίους εταίρους. Εντάξει, ας μη γλιστράμε τέτοιες ώρες στον αντεστραμένο ναρκισσισμό της "δυστυχίας να είσαι 'Ελληνας". Αλλά διερωτώμαι αν ήμουν Γερμανός, θα έκανα πρόταση για έκδοση Ευρω – ομολόγου, ώστε να εξασφαλιστεί πρόσβασή μας σε φθηνό δανεικό χρήμα; Πιθανόν όχι. Η Ελλάδα είναι εξαρτημένη από τον υπερδανεισμό όπως ο ηρωινομανής και είναι επείγον για να στηρίξουμε ένα άμεσο πρόγραμμα σταθεροποίησης – αναδιάρθρωσης τουλάχιστον να βρούμε “μεθαδόνη”. Και η Γερμανία όμως είναι υπερεξαρτημένη από τις εξαγωγές κι αν η υπόλοιπη Ευρώπη βυθιστεί στην ύφεση, η απρόθυμη τώρα αλλά συνετή χώρα θα γνωρίσει δυσάρεστες εκπλήξεις. Προς το παρόν όμως μπορεί να αποκαλεί όπλο μαζικής αυτοκτονίας την αμερικανική και βρετανική στρατηγική της ρίψης χρήματος με τα “ελικόπτερα”.

Η κρίση έχουμε ξαναπεί είναι “πόλεμος” με άλλα μέσα. Αλλά και ο δανεισμός των κρατών μες στην κρίση είναι άγριος ανταγωνισμός για φθηνό χρήμα στις παγκόσμιες χρηματαγορές. Οι άσωτες ΗΠΑ, ακόμα και εν μέσω της κρίσης που προκάλεσαν, εξακολουθούν να γίνονται μαγνήτης φθηνού δανεικού χρήματος και να επικρατούν ακόμα και ευρωπαϊκών κυβερνήσεων με πολύ καλύτερη δημοσιονομική εικόνα. Οι ΗΠΑ και δανείζονται φθηνά και έχουν και τη μηχανή που κόβει δολλάρια για να τρομπάρουν με καυτό χρήμα την αγορά τους αλλά και να μεταβιβάζουν τις απώλειές τους στους άλλους. Οι Ευρωπαίοι δεν έχουν αυτές τις δυνατότητες. Η αμερικανική αγορά ομολόγων υπερέχει σε μέγεθος και ρευστότητα. Η ευρωπαϊκή αντίθετα είναι θρυμματισμένη. Η έκδοση κοινού ευρω-ομολόγου στη βάση εγγυητικού fund θα ανατρέψει αυτήν την εικόνα. Θα ενισχύσει το ευρώ ως διεθνές αποθεματικό νόμισμα. Θα επιβάλει την τιμολόγηση του πετρελαίου και των άλλων commodities στη βάση του ευρώ. Εννοείται ότι θα συγκροτείται τεχνικά μ' ένα τρόπο που θα κερδίζουν όλες οι χώρες και δεν θα φορτώνουν οι άσωτες τους κινδύνους τους στις πλεονασματικές. Όμως με τα σημερινά δεδομένα ούτε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ούτε το Eurogroup έχουν ανάλογη αρμοδιότητα. Η ωρίμανση αυτής της ρηξικέλευθης ιδέας, που πάει πέρα από το Μάαστριχτ, θέλει χρόνο, ενώ εμείς καιγόμαστε για γρήγορα, υγιή δημοσιονομικά αντιθρομβωτικά.

Ο μόνος διαθέσιμος ευρωπαϊκός θεσμός που μπορεί να εκδώσει ένα προσωρινό, κοινό ομόλογο, καθαρά αντικυκλικού επενδυτικού χαρακτήρα, στη βάση ενός μεγάλου σταθεροποιητικού fund, διάρκειας το πολύ πέντε χρόνων, είναι η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Αυτή η πρακτική ιδέα αν προβληθεί σωστά στους τρεις πρώτους μήνες του 2009, μπορεί να πείσει ακόμα και τους απρόθυμους γερμανούς για μια πράγματι κοινή ευρωπαϊκή απάντηση στην κρίση, η οποία ταυτόχρονα θα επανατοποθετεί τους πόρους σε κρίσιμες για την ανταγωνιστικότητα και το περιβάλλον υποδομές και σε δυναμικούς, ανερχόμενους, καινοτομικούς τομείς, ιδιαίτερα της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας. Επενδύσεις με θετικό πολλαπλασιαστή στην οικονομία κι όχι βέβαια για να τσιμεντώνουμε το "τίποτα" με το "πουθενά".

Προσοχή όμως! Θα πρόκειται αποκλειστικά για crisis management κι όχι για φεντεραλισμό στα κλεφτά που θα ξεσηκώσει τα γνωστά ευρωσκεπτικιστικά αντανακλαστικά. Ας κάνουμε τώρα μέσα στην κρίση ένα "μικρό" πρακτικό βήμα και τα υπόλοιπα θα έρθουν από "μόνα" τους σαν ώριμη αναγκαιότητα. Το ευρω -ομόλογο όταν έρθει η ώρα του θα αντιπροσωπεύει ένα μεγάλο βήμα στην πολιτική εκπροσώπηση του ευρώ και στην οικονομική διακυβέρνηση και ολοκλήρωση της Ευρωζώνης. "Δωρεάν Γεύμα" όμως, ας το ξέρουμε, κανείς δεν θα μας προσφέρει. 

Ο Επισκέπτης της Παρασκευής 19 Δεκέμβρη



Ο Επισκέπτης της Παρασκευής 19 Δεκέμβρη (mp3)

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2008

Συζήτηση στον ΙΑΝΟ

Να υπενθυμίσω την ανοιχτή συζήτηση την ερχόμενη Τρίτη 23/12 (12:30) στο βιβλιοπωλείο IANOS, με αφορμή το «Λευκό Κοτσύφι  blue tree  Μαύρο Καράβι», για το κραχ και τις σεισμικές μετατοπίσεις στο νέο καπιταλισμό, αλλά και για την κρίση των γενεών. Μαζί μας για να συντονίσει τη συζήτηση και να παρέμβει θα είναι ο Παύλος Τσίμας.

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2008

Ανοιχτές συναντήσεις με αφορμή το "Λευκό Κοτσύφι"

Δημοσιεύω παρακάτω τις πρώτες ημερομηνίες στις οποίες μπορούμε να συναντηθούμε και να συζητήσουμε ανοιχτά για το «Λευκό Κοτσύφι, Blue Tree, Μαύρο Καράβι», την οικονομική κρίση και ότι άλλο επιθυμείτε. Θα σας ενημερώσω όταν προστεθούν και άλλες εκδηλώσεις.

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου - 19.30: Χανιά – Κέντρο Μεσογειακής Αρχιτεκτονικής (Κ.Α.Μ.)
Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου - 20.00: Ηράκλειο – Αίθουσα Ανδρόγεω

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου - 12.00: Θεσσαλονίκη – Βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ (Πλατεία Αριστοτέλους)

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου - 19.00: Λυκόβρυση – Πνευματικό Κέντρο Δήμου Λυκόβρυσης

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου - 19.30 : Παπάγου - Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Παπάγου

Τρίτη 23 Δεκεμβρίου - 12.30: Βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ (Σταδίου, Αθήνα)

Περισσότερες λεπτομέρειες εδώ και στο Google Calendar.

          Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2008

          Ποιος;

          Οι «πυροσβέστες» ή η ίδια η «φωτιά»

          θα κάνουν την περισσότερη και πιο δημιουργική δουλειά; Έτσι τελειώνει το κεφάλαιο για το κραχ 2007-10 του βιβλίου μου ΛΕΥΚΟ ΚΟΤΣΥΦΙ, blue tree, ΜΑΥΡΟ ΚΑΡΑΒΙ.

          Ποιοι έχουν τα κότσια να αφήσουν τη «φωτιά», την κρίση, να κάνει δημιουργικά τη δουλειά της ή πιο σωστά να την προσανατολίσουν έξυπνα με τις παρεμβάσεις τους στην «δημιουργική καταστροφή»; Εν μέσω της κρίσης ξετυλίγεται ένας ακήρυκτος πόλεμος ανάμεσα στις καθιερωμένες οικονομικές δυνάμεις του status quo και αυτές του καινοτομικού entrepreneurship capitalism. Οι πόροι θα συγκεντρωθούν στο όνομα της προστασίας από την ύφεση αποκλειστικά σε παρωχημένους διαπλεκόμενους δεινόσαυρους, σε φθίνοντες ή χαμηλής απόδοσης τομείς ή σε νέους δυναμικούς; Αυτή η στρατηγική επιλογή θα προσδιορίσει την απάντηση στο «μετά την κρίση τι;», τις νέες ισορροπίες στην παγκόσμια οικονομία, την ανταγωνιστικότητα και τη δυναμική των πόλων του νέου καπιταλισμού. Η Ευρώπη και η Κίνα θα δουν για μια ακόμα φορά την πλάτη των ΗΠΑ στο επόμενο κύμα της τεχνολογικής καινοτομίας και επιχειρηματικότητας παρά την πληγωμένη ηγεμονία τους; 

          Αν μετά τις τράπεζες με το εύλογο συστημικό ρίσκο, «σώζουν» με το χρήμα των φορολογούμενων και τους δεινόσαυρους της αυτοκινητοβιομηχανίας μέχρι που θα φτάσουν οι «σωτηρίες»; Καλού κακού ας υπολογίσουμε τις πιθανότητες που έχει το καταστροφικό σενάριο: Οι «σωτήρες», τα κράτη «σώζουν» τις τράπεζες και τους προνομιούχους κλάδους αλλά δε μπορούν να «σώσουν» τον εαυτό τους, οι «σωσμένες» τράπεζες δεν «σώζουν» την πραγματική οικονομία και η τελευταία παίρνει μαζί της στην πτώση και τις «σωσμένες» τράπεζες. Όλες οι μαύρες τρύπες ενοποιούνται σε μια γιγάντια καταβόθρα που καταπίνει το χρήμα των φορολογούμενων.


          Η «φωτιά» στην εξέλιξή της το 2009 μας επιφυλάσσει απροσδόκητες εκπλήξεις. Εκεί που θα νομίζουμε ότι είναι υπό έλεγχο θα έχουμε νέες εστίες αναζωπύρωσης από τις πιστωτικές κάρτες και την αγορά «παραγώγων» μέχρι τη «σκιώδη τραπεζική», τις καταρρεύσεις κολοσσών της πραγματικής οικονομίας και τα «κανόνια» σε αναδυόμενες αγορές. Εκεί που το μέτωπο της «φωτιάς» ήταν πληθωριστικό μπορεί, παρά τα νομισματικά και δημοσιονομικά μέτρα, να αλλάξει αιφνίδια σε αποπληθωριστικό, το χειρότερο σενάριο, το επιτόκιο μπορεί να γίνει ακόμα και μηδέν αλλά κανείς δε θα αγγίζει το χρήμα, αφού οι προσδοκίες για τις τιμές θα γίνονται πτωτικές, όλοι θα αναβάλουν αγορές και επενδύσεις, θα στοιχηματίζουν στο καθοδικό σπιράλ και θα παγώνει η οικονομική δραστηριότητα. Κυβερνήσεις, κεντρικοί τραπεζίτες και κυρίως οι ακαδημαϊκοί, νεοκλασικοί ή νέο-κεϋνσιανοί, δέσμιοι του συνδρόμου της «γραμμής Μαζινό», στήνουν τα οχυρωματικά έργα με βάση τα δεδομένα προηγούμενων «πολέμων» αλλά ο «αντίπαλος» ακολουθεί νέα διαδρομή, υπερφαλαγγίζει την καθιερωμένη «αμυντική» διάταξη και μπορεί να βρεθεί στα νώτα μας. Το κυριότερο στην προσπάθειά τους να αντιμετωπίσουν τη σημερινή κρίση ετοιμάζουν ακούσια αλλά πυρετωδώς την επόμενη κρίση που θα έχει σχετικά διαφορετική αφετηρία και άλλα χαρακτηριστικά. Σε χώρες όπως η Ελλάδα με γιγάντιο δημόσιο χρέος, δημογραφική γήρανση και υπό κατάρρευση ασφαλιστικά συστήματα η επόμενη κρίση θα συνδυάζει τη δημοσιονομική, νομισματική και χρηματοπιστωτική κρίση με την ύφεση. Προς το παρόν το κεντρικό πρόβλημα είναι ο «πάγος». 

          Η εσωτερική λογική του χρηματοπιστωτικού συστήματος που οδηγεί περιοδικά από την ευφορία στον πανικό είναι η ίδια που ρίχνει λάδι στη φωτιά και πάγο στην παγωνιά. Η κυκλική αυτή εσωτερική λογική μπορεί σε ένα βαθμό να αντιστραφεί, να γίνει αντι-κυκλική με αλλαγές που αναλύω στο «ΛΕΥΚΟ ΚΟΤΣΥΦΙ» αλλά τώρα επειγόμαστε, ο «πολυτραυματίας» παγώνει χρειάζεται «οξυγόνο» και «αίμα», καυτή ρευστότητα και όλα τα διαθέσιμα νομισματικά και δημοσιονομικά αντιθρομβωτικά και βλέπουμε το ενδεχόμενο Β και Γ crisis management. Στο Δ «προσευχόμαστε». Κινέζοι και Γερμανοί, κράτη και νοικοκυριά, που έχουν πλεονάσματα πρέπει να αρχίσουν να ξοδεύουν περισσότερο. Το ίδιο και τα γιαπωνέζικα νοικοκυριά. Εμείς στο eurogroup χρειαζόμαστε δυνατή μείωση των επιτοκίων, συγχρονισμένη αλλά διαφοροποιημένη ανά χώρα χρήση των δημοσιονομικών διεγερτικών, προσωρινή μείωση του ΦΠΑ και βλέπουμε. Αλλά τι να κάνουν καταχρεωμένες χώρες όπως η Ελλάδα, με δεμένα χέρια μέσα στην κρίση, με χαμηλή πιστοληπτική ικανότητα που δανείζεται όλο και πιο ακριβά, στο όριο συναγερμού, με κατάρρευση της ανταγωνιστικότητας τους, στις οποίες η ενεργός ζήτηση αυξάνει κυρίως τις εισαγωγές και μ’ ένα κράτος με χαμηλή παραγωγικότητα και απόδοση, κράτος του Εφραίμ; Θα μας δώσει τη δυνατότητα το eurogroup να δανειστούμε πιο φθηνά, με την προϋπόθεση ενός μεσοπρόθεσμου σχεδίου διαχείρισης του δημόσιου χρέους μας; Θα αναβαθμιστεί το επίπεδο της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και ολοκλήρωσης, πολιτικής και οικονομικής, με την έκδοση ευρωομολόγου που θα γίνει παγκόσμιος μαγνήτης φθηνού χρήματος και θα ανταγωνιστεί με καλύτερους όρους τις ΗΠΑ στη διεθνή αγορά ομολόγων;


          Η μεγάλη κρίση του καπιταλισμού 2007-10 δεν είναι μια συνηθισμένη κυκλική κρίση. Φέρνει στην επιφάνειά της σεισμικές μετατοπίσεις των τεκτονικών πλακών του παγκόσμιου καπιταλισμού που μετακινούνται ανατολικότερα. Είναι η μαμή νέων ισορροπιών και καταστάσεων, νέων υβριδίων. Είναι «πόλεμος» με άλλα μέσα. Ξαναμοιράζει τις ευκαιρίες, ανακατανέμει κερδισμένους και χαμένους. The Second Bounce of the Ball! Ποιοι θα βρεθούν πρώτη στην μπάλα στη δεύτερη αναπήδησή της; Η μεταπολεμική «ρύθμιση» του χρηματοπιστωτικού συστήματος και του διεθνούς εμπορίου είναι ανταγωνισμός με άλλα μέσα. Κάθε κέντρο και μοντέλο του καπιταλισμού, πίσω από τις ρητορείες για νέα αρχιτεκτονική, θέλει να τραβήξει τις νέες ρυθμίσεις προς όφελός του και να πετάξει τα σκουπίδια στην αυλή του γείτονα. Οι παλιές ισορροπίες έχουν κλονιστεί και οι νέες είναι ρευστές και σε εξέλιξη τα επόμενα 20 χρόνια. Η νέα ρύθμιση που υποσχέθηκαν οι ηγέτες του G-20 θα είναι πολύ δύσκολη στην επίτευξή της και σίγουρα μεταβατική και ασταθής στην αφετηρία της Τρίτης Εποχής της Παγκοσμιοποίησης. Οι ΗΠΑ μπορούν να φορτώσουν τις μισές απώλειές τους στους άλλους και θα επιδιώξουν να ανανεώσουν τον κεντρικό τους ρόλο. Οι ευρωπαίοι δεν έχουν ενιαία πολιτική. Το Λονδίνο θέλει οι ρυθμίσεις να μην απειλήσουν τη θέση του ως παγκόσμιο χρηματοοικονομικό κέντρο και πρωτεύουσα των «παραγώγων». Το Παρίσι επιδιώκει το αντίθετο και θέλει να βάλει το κράτος πιο αποφασιστικά στην υπηρεσία των γαλλικών πολυεθνικών στο νέο ανταγωνισμό. Η Γερμανία εμφανίζεται απρόθυμη για τον ηγετικό της ρόλο στην Ευρώπη φοβούμενη τα βάρη των άσωτων εταίρων της. Και οι Κινέζοι δε βιάζονται για μεγάλους ρόλους, βελτιώνουν διαρκώς τη θέση τους στην υπάρχουσα διάταξη και έχουν πλάνο εικοσαετίας για το τελικό προβάδισμά τους.


          Η Προεδρία Ομπάμα εν μέσω της κρίσης μας δημιουργεί την ίδια αβεβαιότητα με την παγκόσμια οικονομία. Δεν ξέρουμε αν οι προσδοκίες μας πρέπει να είναι «πληθωριστικές» ή «αποπληθωριστικές». Θα εγκαινιάσει ο χαρισματικός χαμαιλέων του Λευκού Οίκου τη δύσκολη μεγάλη προσαρμογή των ΗΠΑ στις νέες ισορροπίες της Τρίτης Εποχής της Παγκοσμιοποίησης ή θα επιχειρήσει με νέο-προστατευτισμό να παρατείνει ένα ξεπερασμένο status quo στην παγκόσμια οικονομία;

          O Επισκέπτης της Παρασκευής 28ης Νοέμβρη



          O Επισκέπτης της Παρασκευής 28ης Νοέμβρη
          (mp3)

          Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008

          Εναλλασσόμενες Φούσκες

          Η παγκόσμια πλημμυρίδα φθηνού χρήματος που στήριξε την ανεξέλεγκτη πιστωτική επέκταση τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, πριν από την κρίση είχε στη βάση της παγκόσμιες ανακατατάξεις μεγάλης κλίμακας, ασύλληπτες για τα εγχειρίδια και τα μοντελάκια τόσο των νεοκλασικών όσο και των νεοκεϊνσιανών ακαδημαϊκών.

          Οι «θεολόγοι» και οι φονταμενταλιστές αυτών των δύο σχολών σκέψης αιφνιδιάζονται όταν οι μεταβαλλόμενες ανάγκες του καπιταλισμού εν μέσω της κρίσης τον υποχρεώνουν να «εγκαταλείψει» το ένα κυρίαρχο δόγμα για να υιοθετήσει το αντίθετό του. Ο πολιτικός και ιδεολογικός κύκλος ξεπερνά τις εναλλαγές των κομμάτων στην εξουσία και παρακολουθεί τους μεγάλους κύκλους του καπιταλισμού. Τουλάχιστον στην Αμερική κάθε είκοσι πέντε τριάντα χρόνια έχουμε αλλαγή σκυτάλης ανάμεσα στη νεοκλασική και νεοσυντηρητική σχολή σκέψης και στην κεϊνσιανή, προοδευτική ή δεξιά.

          H αγορά των ιδεών παράγει τις δικές της εναλλασσόμενες φούσκες. Δεν υπάρχει τίποτα πιο σπαστικό στη διάρκεια της κρίσης να βλέπεις ανθρώπους οι οποίοι νομίζουν πως λένε κάτι περισπούδαστο με το δίλημμα: «Kέινς ή Φρίντμαν;» παθιασμένους να εκθρονίσουν τον έναν ή τον άλλον. O μακαρίτης ο Kέινς υποστήριζε ότι είναι πιο εύκολο να βρεις φρέσκιες ιδέες από το να ξεκολλήσεις απ' τις παλιές. Kαι είναι πρώτος ο Mίλτον Φρίντμαν που αναφώνησε: «Eίμαστε όλοι κεϊνσιανοί!» το οποίο επανέλαβε στη συνέχεια ο Nίξον.

          (Το παραπάνω κειμενάκι είναι και κομμάτι του "ΛΕΥΚΟ ΚΟΤΣΥΦΙ - blue tree - ΜΑΥΡΟ ΚΑΡΑΒΙ" σ.197-98. Εικόνα από Reuters μέσω Economist).

          Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008

          Με τον Νίκο Παπανδρέου στο Flash

          Η σημερινή ενενηντάλεπτη κουβέντα με τον Νίκο Παπανδρέου στον Flash 96. Συζητάμε για την παγκόσμια οικονομική κρίση, τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, την εκλογή Ομπάμα, τις απαραίτητες αλλαγές στην Παιδεία, την πράσινη οικονομία. Συντονίζει ο Γιώργος Σταματόπουλος.



          Νίκος Παπανδρέου & Μίμης Ανδρουλάκης - Flash 96 (mp3)

          Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008

          Έγραψαν...

          Ακολουθούν μερικά από το πρώτα αφιερώματα και κριτικές που έχουν δημοσιευθεί στον Τύπο για το "Λευκό Κοτσύφι - blue tree - Μαύρο Καράβι":

          Φλέβα - Ελεύθερος Τύπος (6/11/08)

          Ο Μάρξ στη Σίλικον Βάλεϊ - Τα ΝΕΑ (7/11/08)



          Ο Καπιταλισμός μετά το κραχ - Ελευθεροτυπία (9/11/08)

          It's the politics baby - Καθημερινή (16/11/08)

          Ο Χιπ χοπερ Μαρξιστής (pfd) - Πρώτο Θέμα (16/11/08)


          Μπορείτε να διαβάσετε και μία συνέντευξή μου στην ολοκαίνουργια Free Sunday - Μεγαλύτερη η πρόκληση για το ΠΑΣΟΚ (pdf)


          Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2008

          "Προσκήνιο" & Δημόσια Δεδομένα

          Ακολουθεί το βίντεο της χθεσινής συζήτησης με τη Ντόρα Μπακογιάννη στην εκπομπή "Προσκήνιο" του Γιάννη Πολίτη.




          Να ενημερώσω επίσης και για το εργαστήρι που διοργανώνει το περιοδικό Re-public με θέμα ‘Δημόσια δεδομένα για ποιους, με ποιον τρόπο;‘, την Πέμπτη, 20 Νοεμβρίου. Το εργαστήρι θα πραγματοποιηθεί στο Φόρουμ Μεταναστών, Φερών 18, πλατεία Βικτωρίας.

          Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2008

          ΛΕΥΚΟ ΚΟΤΣΥΦΙ blue tree ΜΑΥΡΟ ΚΑΡΑΒΙ

          Από Παρασκευή 7 Νοεμβρίου.
          Τελικά μία ημέρα νωρίτερα, από την Πέμπτη 6 Νοεμβρίου!


          ΛEYKO KOPAKI, ENAΣ AΣTEPOEIΔHΣ ΣTA KEΦAΛIA MAΣ


          Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ EΦTIAXNE ΜΠΡΕΚΦΑΣΤ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
          • Aδρεναλίνη
          • Επιστροφή
          • Προβλήτες και καπιταλισμός: ένα τέλος δίχως τελεία
          • Ασουρές, το τέλος της ζήλιας
          • Κεράλα μπρέκφαστ και Ma-t.i.n.a.
          • Η δύναμη δικτύου: συμφέρον και ταυτότητα
          • 4.000 χρόνια: ο αφέντης χρυσός
          • «Τα διπλά ή τίποτα»: το τζάκποτ ενός τυχοδιώκτη δίχως αιτία
          • Η καμπύλη-καμπάνα και η χιπ-χοπ καμπύλη του καπιταλισμού 
          •  

            Ο ΜΑΟ ΣΤΟ ΣΙΤI: ΟΙ ΤΕΚΤΟΝΙΚΕΣ ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ
            • Η αμερικανική νεύρωση του μεγάλου φαλλού
            • Πριμοδότηση του αντίζηλου
            • Προδοσία και Διασπορά: οι ακούραστες μηχανές της καπιταλιστικής επέκτασης
            • Εβραϊσμός και καπιταλισμός: μια ιστορική συνάντηση
            • Οι κύκλοι, οι πόλεμοι, οι παπάδες
            • Πολύ μικρή – πολύ μεγάλη: το άλυτο μυστήριο του καπιταλισμού
            • 200 χρόνια μετά: η μεγάλη απόκλιση
            • Ένα Μαύρο Καράβι: σημάδι της πρώτης παγκοσμιοποίησης
            • Η Μεγάλη Αναστροφή: το τζίνι επιστρέφει στο μπουκάλι
            • Τα παράδοξα του κεφαλαίου και το μεγαλύτερο success story στην ιστορία της ανθρωπότητας
            • «Τι Οθωμανοί, τι Αμερικάνοι!» με πολλές ρακές
            • ΗΠΑ, μια Βρετανία στον «Ασιατικό Αιώνα»; Ή τουρισμός στον Άρη;
            • Αριστερά και «Αμερική»: η τελευταία «ουτοπία»
            • Ένας Λούθηρος στην Κίνα
            • Ένα όριο της Κίνας
            • Η Μεγάλη Προσαρμογή: ένας παγκόσμιος καπιταλισμός δίχως πόλους
            • Ούτε Βίσμαρκ ούτε Τσόρτσιλ: το όριο της τρίτης παγκοσμιοποίησης


            ΚΑΖΑΝ ΝΤΙΠΙ ΚΑΙ ΚΡΥΟ ΝΤΟΥΣ: ΚΡΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΡΑΧ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ
            • Σκληρός Οκτώβρης με ταούκ γκιογκσού
            • «Ποτέ την Κυριακή!» Το μάθημα της Μαύρης Δευτέρας
            • Vulture capitalism ή τρώγοντας πτώματα
            • Oικονομικός πριαπισμός ή ο «κάλος» των «προοδευτικών» ακαδημαϊκών
              Chicago Boys: «ωραίο, παντελώς ανεφάρμοστο!
            • «Στιγμή Μαρξ» – «Στιγμή Μίνσκι»
            • Aπό την ευφορία στον πανικό
            • Η γραμματική της κρίσης: V, U, W, L…
            • Νέες φωνές σε παλιές φωλιές – παλιές φωνές
            • σε νέες φωλιές: το σύνδρομο της Γραμμής Μαζινό
            • Securitization: η μαύρη μαγεία των παγκόσμιων τραπεζιτών
            • Μαρία: η αυταπάτη της εξισορρόπησης ρίσκου και ανταμοιβής
            • Matina’s cat bond: ομόλογο καταστροφών
            • «Σώστε τον καπιταλισμό από τους σούπερ καπιταλιστές!»
            • Ο ποταμός ζεστού κεφαλαίου και ο σοσιαλισμός της superclass
            • Σενάρια καταστροφής και σχέδια διάσωσης
            • Τι κάνουμε τις φούσκες; «Η βαριά του γύφτου»
            • Φυγή: Mαύρος Σεπτέμβρης... του 2083!
            • Mπλε σκυλιά και κόκκινοι ελέφαντες: χωρίς ηγεσία στο χείλος της αβύσσου
            • H καταστροφή επί το έργον
            • H εκδίκηση της Iστορίας, το Σχέδιο Σετσουάν και η δεύτερη αναπήδηση της μπάλας


            2029: ΤΑ ΥΒΡΙΔΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ
            • Full Monty ή «τηγανητοί διάβολοι»; Τα αρχέτυπα του καπιταλισμού
            • Τι μου είπε ο θείος Δαρβίνος; Η εξέλιξη είναι πιο έξυπνη από σένα!
            • Οι Νέοι Αργοναύτες και οι «παρανοϊκοί» του νέου καπιταλισμού
            • Google capitalism και η «σκοτεινή τέχνη» του μάνατζμεντ
            • Τι διδάσκει ο βοσκός, ο φούρναρης, ο ράφτης, ο οργανοπαίκτης, ο... τον μεταμοντέρνο επιχειρηματία
            • Μπαίνεις! Πώς βγαίνεις είναι το πρόβλημα
            • Υμνείτε τους αναρχικούς αλλά μη σκοτώνετε τους δικηγόρουςΑπό το «σιδερένιο τρίγωνο» στο «αν θες φίλο, πάρε σκύλο»
            • Siemens capitalism κι ούτε ένας Μπιλ Γκέιτς
            • ΗΠΑ-Γερμανία: ανυπόμονο και υπομονετικό κεφάλαιο
            • Λονδίνο-Παρίσι και Dolce Vita capitalism: σκοτώστε τις μαμάδες!
            • Είναι καπιταλιστικό το κοινωνικό κράτος;
            • Μια «προδοσία» των συνδικάτων και της ευρωπαϊκής Aριστεράς
            • O άνθρωπος της Mitsubishi και karoshi καπιταλισμός
            • Στο μυαλό του Τενγκ Σιάο-Πινγκ
            • Μοντέλο Cao Dai
            • Η ιδιοκτησία;
            • Ανισότητες και bossa nova καπιταλισμός
            • Η κληρονομιά της επανάστασης στον δρόμο για την αγορά!
            • Ταξίδι στην Αφροδίτη μ’ ένα ξεχαρβαλωμένο Ιλιούσιν
            • Είναι η πολιτική, ανόητε!


            ΤΑ ΠΙΚΡΑΜYΓΔΑΛΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟY: OΡΙΑ ΚΑΙ ΜΑΚΡΟΑΒΕΒΑΙOΤΗΤΕΣ
            • Τα λυχναράκια του χωρισμού
            • Σύκο γλυκό για ξενέρωτους «οικολόγους» και μια ρακή «εις υγεία» του $200 oil
            • Ο «πράσινος» καουμπόι
            • Ένα μάθημα από τις φάλαινες και κεράσι γλυκό στον green capitalism!
            • Στην τιμή κάθε εμπορεύματος το περιβαλλοντικό του κόστος! Έτσι δουλεύει η αγορά!
            • Το μάθημα των κρεμμυδιών: εκτέλεση ή γλυκό κυδώνι στους speculators;
            • Με μια πέτρα δυο κοτσύφια, το «πράσινο» και το «κόκκινο»
            • «Sex and the City» καπιταλισμός; Η πείνα, το χώμα, η δεύτερη «green revolution»
            • Κέρασμα στους outsiders, τους πειρατές, τους χάκερ, τους αναρχικούς και τους εθελοντές του Wiki capitalism
            • Γλυκό καρύδι στο ’68: κομμουνισμός ή καπιταλισμός των 4Μ;


            «ΔEN ΠPOKAMA»: TA ΠPΩINA (SEX AND BREAKFAST) ΠANE ΣANΓKAH


            (πηγές φωτογραφιών: Corbis, Getty, Corbis, The Economist, Financial Times, Getty, Getty)

            Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2008

            Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2008

            Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2008

            Οι κρίσεις του παγκόσμιου καπιταλισμού ΙΙ

            Συνέχεια της συζήτησης για την οικονομία, αυτή τη φορά με τον Σταύρο Μονεμβασιώτη στον Ant1 Radio.

            "Θεσσαλονίκη, ακτιβισμός, διαδίκτυο"

            To Τμήμα Πληροφορικής, Διαδικτύου και Νέων Τεχνολογιών του ΠΑΣΟΚ διοργανώνει στα πλαίσια της φετινής Infosystem ένα εργαστήρι ιδεών (Πέμπτη 2/10 στις 18.00 & Σάββατο 4/10 τις 11.00) γύρω από το τρίπτυχο “Θεσσαλονίκη, ακτιβισμός, διαδίκτυο”.

            Όσοι βρίσκεστε στη Θεσσαλονίκη και ενδιαφέρεστε μπορείτε να περάσετε μία βόλτα από το Περίπτερο 13 - Stand 39.

            Περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα του Τμήματος.

            Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2008

            Οι κρίσεις του καπιταλισμού

            Μία σύντομη κουβέντα μου με τον Στέλιο Βραδέλη και την Έλενα Λάσκαρη στον Alpha 98.9 για την κρίση στην παγκόσμια οικονομία:




            Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2008

            Δημόσια Δεδομένα & Wikipolitics

            1η ενημέρωση (24/09 - 18:50)

            Έχω απαντήσει στα πρώτα σχόλια που έχουμε λάβει και έχω θέσει και κάποιες ακόμη ερωτήσεις σε κάποιες παρατηρήσεις σας. Μπορείτε να τις διαβάσετε εδώ.

            Αρκετοί από τους αναγνώστες αυτού του ιστολoγίου θα έχουν ήδη διαβάσει για την προσπάθεια μίας ομάδας πολιτών υπό τον τίτλο 4Δ προς την κατεύθυνση της ελεύθερης διάθεσης των δημόσιων δεδομένων με ταυτόχρονη δυνατότητα επαναχρησιμοποίησής τους.

            Θα ήθελα λοιπόν να συζητήσουμε περισσότερο για το θέμα.
            Καταρχήν ποια δεδομένα μας ενδιαφέρουν; Στην ιστοσελίδα της 4Δ υπάρχουν ήδη πολλά καλά παραδείγματα, διαβάζοντάς όμως τα αντιλήφθηκα ότι αρκετές από αυτές τις συλλογές δεν έχουν καν ψηφιοποιηθεί ακόμη.

            Συνεπώς θεωρώ ότι πρέπει να μιλήσουμε και για κάποια τεχνικά ζητήματα . 'Όπως έγινε προφανές με τη διάθεση του οπτικοακουστικού αρχείου της ΕΡΤ, ο διάβολος είναι στις λεπτομέρειες.
            Ποια είναι συνεπώς τα formats ψηφιοποίησης και αποθήκευσης που θα διασφαλίσουν τη ευκολότερη δυνατή πρόσβαση και διάθεση του υλικού; (για περισσότερα πάνω στο θέμα αυτό διαβάστε και το digitalrights.gr).

            Πώς μπορούμε να στηρίξουμε στην πράξη τέτοιες πρωτοβουλίες πολιτών αλλά και προσπάθειες που κάνουν εξαιρετική πρωτογενή δουλειά συλλογής πληροφοριών όπως τα datablogs του Τήλαφου (Αναδασωτέα, Φωτιές, οικοΤόπος) και το Pin Project (το οποίο δυστυχώς σήμερα είναι "κάτω").
            Η λογική των δημόσιων δεδομένων αφορά μόνο όσα συλλέγει το Ελληνικό Δημόσιο ή και δεδομένα τα οποία παράγονται ή συλλέγονται από ιδιώτες των οποίων η ελεύθερη διάθεση θα μπορούσε να είναι εξαιρετικά χρήσιμη για το κοινωνικό σύνολο;

            Πώς μπορούμε να διασφαλίσουμε την προστασία τυχόν ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων που περιέχονται στις συλλογές;

            Με ποιες άδειες θα πρέπει να διατεθούν οι συλλογές; Θα είναι δυνατή η χρήση με σκοπό το κέρδος; Με τι άδειες θα πρέπει να διατίθενται τυχόν παράγωγα; Πρέπει να κατευθυνθούμε στη λογική των Creative Commons;
            Οι παραπάνω ερωτήσεις είναι βέβαια ενδεικτικές, προφανώς δεν καλύπτουν ούτε στο ελάχιστο ένα τόσο ευρύ θέμα.

            Βοηθήστε μας λοιπόν ώστε να βοηθήσουμε κι εμείς.

            Έχουμε ανοίξει ένα χώρο στο wikipolitics για να υποδεχθεί το διάλογο. Έχουμε επίσης αρχίσει να χρησιμοποιούμε το twitter το οποίο, περιορίζοντας τους χαρακτήρες της κάθε απάντησης, μας επιτρέπει να κωδικοποιήσουμε ευκολότερα τις προτάσεις σας.


            Να δώσω και ένα παράδειγμα πιθανής δράσης στα πλαίσια του κοινοβουλευτικού ελέγχου. Θα μπορούσαν, σε συνεργασία με τους αρμόδιους κοινοβουλευτικούς τομείς, να κατατεθούν ερωτήσεις με σκοπό την ενημέρωση για την πορεία εφαρμογής της Κοινοτικής Οδηγίας 2003/98/ΕΚ ανά Υπουργείο.

            Κλείνω τα σχόλια εδώ ώστε οι τοποθετήσεις, οι σκέψεις, οι προτάσεις, οι ιδέες και οι αντιρρήσεις σας να συγκεντρωθούν στο twitter και το wikipolitics.

            Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2008

            Αργός ή γρήγορος θάνατος;

            Ακολουθεί το βιντεάκι της ομιλίας μου στη σημερινή συζήτηση για το σχέδιο ανασυγκρότησης της Ολυμπιακής που κατέθεσε ο Υπουργός Μεταφορών. 

            Δυστυχώς απλά μας ζητά να επιλέξουμε μεταξύ αργού η γρήγορου θανάτου.

            Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2008

            Όταν καταρρέουν οι γίγαντες...

            Επιστροφή στην Αθήνα για την έναρξη του τρίτου θερινού τμήματος της Βουλής και πρώτη ανάρτηση εδώ και αρκετό καιρό στο ιστολόγιο.

            Στο διάστημα των διακοπών λοιπόν ετοίμασα ένα βιβλίο, εξαιρετικά επίκαιρο θέλω να πιστεύω, με αρκετά αφηγηματικά στοιχεία αλλά κύριο στόχο την αποκάλυψη των μυστηρίων των τεκτονικών μετατοπίσεων στον παγκόσμιο καπιταλισμό.

            Θα ήθελα να δουλέψουμε τον τίτλο και το εξώφυλλο μαζί. 

            Η καταρχήν πρότασή μου είναι να χρησιμοποιήσω ως εξώφυλλο τις εικόνες που βρίσκονται εδώ και εδώ ή κάτι αντίστοιχης λογικής. Μόλις έχω κάτι σε μεγαλύτερη ανάλυση θα το ανεβάσω.

            Ο τίτλος του βιβλίου, που είναι συμβολικός, ακολουθεί:

            ΑΣΠΡΟ ΚΟΤΣΥΦΙ

                blue tree

            ΜΑΥΡΟ ΚΑΡΑΒΙ

            Παραθέτω και τους τίτλους των κεφαλαίων για να σας δώσω μία ιδέα παραπάνω ως προς το περιεχόμενο:

            Ο άνθρωπος που έκανε breakfast στις γυναίκες
             
            Ο Μάο στο City: οι τεκτονικές μετατοπίσεις στον παγκόσμιο καπιταλισμό

            Καζάν ντιπί και Κρύο Ντουζ: οι κρίσεις του καπιταλισμού.

            2029: Τα υβρίδια του καπιταλισμού

            Όρια και μακρο-αβεβαιότητες.

            Περιμένω λοιπόν τις ιδέες και τις προτάσεις για τον τίτλο και το εξώφυλλο όπως και τα σχόλιά σας πάνω στο γενικό θέμα του βιβλίου, τον μετασχηματισμό του παγκόσμιου καπιταλισμού και τις διάφορες μελλοντικές "γεύσεις" του...

            Σάββατο 26 Ιουλίου 2008

            Περί Facebook...

            Δυστυχώς, όπως ίσως θα ξέρετε, τα προφίλ του Facebook επιτρέπουν μόνο 5000 φίλους, ένα όριο που πιάσαμε πριν 2 ημέρες. Να ευχαριστήσω καταρχήν όσους με τιμούν με την επιλογή τους και να σας ενημερώσω ότι έχω πλέον δημιουργήσει ένα group και μία page στο Facebook τα οποία δεν υποφέρουν από αντίστοιχα προβλήματα.

            Facebook Page

            Facebook Group

            Δευτέρα 30 Ιουνίου 2008

            Το ΠΑΣΟΚ και τα διλήμματα του γεωργού

            “Τι να κάνουμε”, με το δένδρο του ΠΑΣΟΚ; Έχουμε τα ίδια περίπου διλήμματα, τις ίδιες επιλογές με έναν καλλιεργητή.

            Πρώτη επιλογή: Δεν κάνεις τίποτε. Το Do Nothing. Δεν είμαστε σε θέση τώρα να κάνουμε κάτι που θα το κάνει καλύτερο. Ενεργητική αναμονή, άσε να ρίξει τις πρώτες “βροχές” και βλέπουμε! Άσε την κρίση να κάνει τη δουλειά της, να δείξει τις νέες ευκαιρίες.

            Δεύτερη επιλογή: Γερό κλάδεμα να το φέρεις σε νέο σχήμα, να το ζωντανέψεις. Και ποιος θα διαλέξει τα ξερά και τα σάπια κλαδιά; Θέλει "καλό" και έξυπνο χέρι κλαδευτή και άντε να το βρεις.

            Τρίτη επιλογή: Και κλάδεμα και “μπόλιασμα” για να προκύψουν νέες διασταυρώσεις, νέες ποικιλίες, νέες γενετικές παραλλαγές, νέα υβρίδια, με τα δεδομένα του 21ου αιώνα. Ανασύνθεση, εκ νέου ίδρυση αλλά δεν είναι κι εύκολο να βρεις τα νέα “μάτια”, τα νέα φύτρα και τον καλό “κεντριστή”.

            Τέταρτη επιλογή: Όσο κι αν το πονάς το κόβεις στον κορμό, να βγάλει νέες παραφυάδες. Ναι, αλλά έχεις υπομονή να αργήσει ο καρπός; Η αναμονή θα σε τρελάνει. Έμαθες στα εύκολα και γρήγορα “κέρδη”. Συνήθισες στις εύκολες απαντήσεις.

            Πέμπτη επιλογή: Ξεπάτωμα και φύτεμα καινούργιου δένδρου. Και αν δεν “πιάσει” ρίζες και μείνει στον αέρα; Και αν δεν “βρέξει”; Μεγάλο ρίσκο. Και με ποια “χέρια”, ποιες εφεδρείες σε νέα πρόσωπα και νέες ιδέες, με ποια διανοητικά και ψυχολογικά αποθέματα θα το επιχειρήσεις;

            Καμία επιλογή τώρα δεν είναι εύκολη. Η χαμένη στιγμή δεν επιστρέφει ποτέ η ίδια. Ξαναγυρίζεις στις ρίζες αλλά αυτές έχουν μετακινηθεί, το έδαφος έχει μετατοπισθεί από σεισμικές δονήσεις. Επιστρέφεις εκεί που ξεκίνησες και βλέπεις το μέρος για πρώτη φορά. Ο δρόμος είναι διαφορετικός. Μπορείς να επιστρέψεις στο μέλλον; Μπορείς να επιστρέψεις στην 3η Σεπτέμβρη του 2010, του 2020; Η' μήπως θα χρειαστεί, θες δε θες, ένα νέο “1909” εκατό χρόνια μετά;

            Εδώ και πολύ καιρό σύντροφε το ρολόι μας δεν συγχρονίζεται με το ρολόι της ιστορίας. Χώνεψέ το. Ξεκόλλα από ξεπερασμένες συμπάθειες και αντιπάθειες και προχώρα. Μπορείς και μπορούμε.

            Παρασκευή 27 Ιουνίου 2008

            Ο Τελευταίος Επισκέπτης...

            Ακολουθεί ο τελευταίος Επισκέπτης της Παρασκευής για αυτή τη σαιζόν. Το συγκεκριμένο επεισόδιο θα αργήσει λίγο να προστεθεί στο podcast λόγω των προβλημάτων που παρουσιάζει αυτές τις ημέρες το Odeo.
            Ενημέρωση (28/6): το επεισόδιο έχει προστεθεί κανονικά.



            Ο Επισκέπτης της Παρασκευής 27.6.08 (mp3)

            Πέμπτη 19 Ιουνίου 2008

            Slow sex, slow food με κρητικό εφτάζυμο

            Σε μια εποχή υψηλής ταχύτητας, fast food τρόπου ζωής σας προτείνω αυτό το καλοκαίρι να ανακαλύψετε ξανά την αξία της βραδύτητας. Με τη γλώσσα έξω ζείτε, δουλεύετε, τρώτε, σκέφτεστε, κάνετε σεξ και διακοπές. Δοκιμάστε λοιπόν διαφορετικά! Πιο αργά! Slow sex, slow ethos, slow food, slow cities! Σας προτείνω στις διακοπές μια άσκηση βραδύτητας με κρητικό χρώμα. Κάντε έρωτα, σκεφτείτε, απολαύστε τη θάλασσα, διαβάστε ένα βιβλίο με αργή διαδικασία όπως ετοιμάζουμε το κρητικό εφτάζυμο. Μιμηθείτε την ιεροτελεστία που κάνουμε για το φαινομενικά πιο απλό και εύκολο πράγμα, το ψωμί! Σας προσφέρω τη συνταγή και σεις καλείστε να τη μετουσιώσετε στον έρωτα, στο μαγείρεμα ακόμα και στη δημοσιογραφία και την πολιτική.

            Παραδοσιακό εφτάζυμο

            5 κιλά αλεύρι σταρένιο ή μισό σταρένιο – μισό κρίθινο
            1 κιλό ρεβίθια
            3 κουταλιές αλάτι
            300 γραμ. ζάχαρη
            3 λίτρα νερό
            2 καφτερές πιπεριές
            5-6 δαφνόφυλλα
            κανέλα, πιπέρι, κύμινο,
            γλυκάνισο (από 1 κουταλάκι)

            Αλέθομε τα ρεβίθια και προσθέτομε τις πιπεριές ψιλοκομμένες, λίγο αλάτι και λίγο ζεστό νερό να γίνει πηχτός χυλός και χτυπάμε το μείγμα καλά. Σκεπάζομε το μείγμα και αφήνομε σε σταθερή ζεστή θερμοκρασία για ένα βράδυ. Όταν είναι έτοιμο σχηματίζεται αφρός στην επιφάνεια. Αυτός είναι ο “κουνενός¨.
            Ζεσταίνομε το νερό στο οποίο προσθέτομε τα δαφνόφυλλα. Ανακατεύομε το 1 λίτρο χλιαρό νερό με τον κουνενό, ρίχνομε και ανάλογο αλεύρι και φτιάχνομε πάλι πηχτό χυλό. Όταν ανέβει (σε 2-3 ώρες), επαναλαμβάνομε τη διαδικασία προσθέτοντας τώρα το υπόλοιπο αλεύρι, τα μπαχαρικά, το νερό, το αλάτι και τη ζάχαρη μέχρι να έχομε μια ελαστική ζύμη, αρκετά μαλακή. Αφήνομε τη ζύμη σκεπασμένη ν' ανέβει και μετά πλάθομε τα εφτάζυμα, στρογγυλά ή στενόμακρα. Περιμένομε και τα εφτάζυμα ν΄ ανέβουν (περίπου 2 ώρες), αλείφομε την επιφάνειά τους με ζαχαρόνερο και πασπαλίζομε με μπόλικο σησάμι. Τα ψήνομε σε προθερμασμένο φούρνο.
            ------

            Η παραπάνω συνταγή είναι παραδοσιακή της Κρήτης και παρουσιάζεται και στο εξαιρετικό βιβλίο της Μαρίας & Νίκου Ψιλάκη με τίτλο "Κρητική Παραδοσιακή Κουζίνα" (σ.294).

            Τρίτη 17 Ιουνίου 2008

            Η αρχή του τέλους ή το τέλος της αρχής

            Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την παγκόσμια οικονομία. Μερικοί υποθέτουν ότι είναι ένας στασιμοπληθωρισμός τύπου ’70. Στην πραγματικότητα δε γνωρίζουμε αν βρισκόμαστε στην αρχή του τέλους ή στο τέλος της αρχής της κρίσης. Δεν ξέρουμε αν και που θα συμβεί το επόμενό της χτύπημα. Δυσκολευόμαστε να φανταστούμε πώς θα προσαρμοστεί ο κόσμος σε τιμές πετρελαίου 150-200 δολαρίων το βαρέλι. Το μόνο παρήγορο είναι ότι τα φαινόμενα της κρίσης δε συγχρονίζονται στο βαθμό που θα υποθέταμε λόγω παγκοσμιοποίησης και έτσι βλέπουμε την Ευρώπη και την Ασία να διαφοροποιούνται στο οικονομικό κλίμα από τις ΗΠΑ. Το φτάρνισμα της Αμερικής δε φέρνει πνευμονία. Κοινή μοίρα η απειλή του πληθωρισμού και των διεθνών τιμών των commodities και των τροφίμων. Η πλημμυρίδα και η άμπωτη της διεθνούς ρευστότητας. Η καθοδική φάση του οικονομικού κύκλου. Ο χρόνος θα δείξει τι είναι κυκλικό και τι προαναγγέλλει τεκτονικές μετατοπίσεις στον παγκόσμιο καπιταλισμό.

            Η Ελλάδα ανήκει στον κύκλο των ευρωπαϊκών χωρών που δομικά τείνουν σε υψηλότερα επίπεδα πληθωρισμού. Υπάρχει ένας εσωτερικός πολλαπλασιαστής των διεθνών πληθωριστικών πιέσεων και πολύ πιο εύκολα δημιουργείται ένα αυτοτροφοδοτούμενο σπιράλ πληθωριστικών προσδοκιών. Ο «πληθωρισμός των φτωχών» εδώ είναι πολύ υψηλότερος από τον «πληθωρισμό των πλουσίων». Η Ελλάδα βρισκόταν σε ανοδική φάση του οικονομικού κύκλου με ρυθμούς ανάπτυξης που τροφοδοτούνταν κυρίως από την εγχώρια ζήτηση και όταν διασταυρώθηκε με τις δυσμενείς διεθνείς συγκυρίες χτυπήθηκε πιο έντονα από την ακρίβεια. Βρισκόταν δηλαδή σε μια φάση όπου το παραγωγικό δυναμικό εξαντλεί της δυνατότητές του να ανταποκριθεί στην εγχώρια ζήτηση και ασκούνται πιέσεις στο κόστος παραγωγής και τις τιμές.

            Η πολιτική αδυνατεί να απαντήσει τόσο με τις αναγκαίες άμεσες «ασπιρίνες» όσο και με τις μέσο-μακροπρόθεσμες αλλαγές που υπερβαίνουν θετικά τα διαρθρωτικά θεμελιώδη δεδομένα της ελληνικής οικονομίας τα οποία βυθίζουν την ανταγωνιστικότητα της και τροφοδοτούν τον πληθωρισμό:

            • Υψηλή καρτελοποίηση, κλειστές άκαμπτες αγορές προϊόντων, υπηρεσιών και επαγγελμάτων, ανίσχυροι αντι-τράστ ελεγκτικοί μηχανισμοί, ισχυρή δυναμική προσοδοθηρισμού και κερδοσκοπίας.
            • Συρρίκνωση μιας παραγωγικής βάσης με έντονα παραδοσιακά χαρακτηριστικά, σχετικά χαμηλή παραγωγικότητα και περιορισμένη εξωστρέφεια, συγκριτικά χαμηλό ποσοστό απασχόλησης και προβληματικό δημογραφικό.
            • Ισχυρή ρευστότητα από υπερδανεισμό του κράτους και του νοικοκυριού, από τα ΚΠΣ, τη «σκιώδη» οικονομία, τα έσοδα από τον τουρισμό και τη ναυτιλία.
            • Χαμηλή απόδοση της δημόσιας δαπάνης, χαμηλή παραγωγικότητα της διοίκησης και του ευρύτερου δημόσιου τομέα, αυξανόμενες διοικητικές τιμές, κρατικό-ολιγαρχικό σύμπλεγμα, έμμεσοι φόροι υπέρ τρίτων, υψηλό κόστος γραφειοκρατίας, υπερρυθμίσεων και διαφθοράς, ισχυρές προσοδοθηρικές ομάδες γύρω από το κράτος.

            Η «αλαφράδα» της ελληνικής οικονομίας της έδινε μέχρι τώρα τη δυνατότητα να επιπλέει στις δυσμενείς διακυμάνσεις των αγορών και να διατηρεί υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Έχει γλιτώσει μέχρι στιγμής από ανάλογες με την Ισπανία και την Ιρλανδία φούσκες των ακινήτων. Το δεύτερο εξάμηνο του 2008 θα ξέρουμε αν το επώδυνο μίγμα των υψηλότερων επιτοκίων και των τιμών του πετρελαίου θα αντιστρέψουν τη μοίρα της και αν θα τη στοιχειώσει ή όχι ένας νέος στασιμοπληθωρισμός μακράς διάρκειας. Η κυβέρνηση βρίσκεται χωρίς σχέδιο Β για τη διαχείριση της νέας κατάστασης. Άμεσα έχω προτείνει την καθιέρωση της Ηλεκτρονικής Κάρτας για την αγορά τροφίμων και πετρελαίου θέρμανσης στους συμπολίτες μας κάτω από το όριο της φτώχειας καθώς και μια σειρά προτάσεις για την αποτελεσματικότητα των εποπτικών μηχανισμών της αγοράς.

            Παρασκευή 6 Ιουνίου 2008

            Το Χαμένο Μπλουζ και το Don’t look back

            Ένα καλοκαιρινό μυθιστόρημα ελεύθερο με άδεια Creative Commons στο διαδίκτυο.

            Don’t look back, μη γυρνάς στις παλιές μέρες, πάψε να ζεις στο παρελθόν τραγουδά ο γερο – μπλουζίστας Τζον Λη Χούκερ. Κι όμως εκεί που αποχαιρετάς το παρελθόν «αυτό αίφνης ξαναγυρίζει, ξαναγίνεται ό,τι ήταν, στο φινάλε ανταμώνει την αφετηρία, στην αρχή του ξαναβρίσκει το τέλος, μα δεν τελειώνει.»

            Έτσι καταλήγει το Χαμένο Μπλουζ, το πιο βιωματικό βιβλίο – μυθιστόρημά μου. Όταν το 1997 κοινοποίησα το μυστικό της Όλιας, του Μάριου, του Δημήτρη, του Μάικλ, της Μάρθας, της Κριστίν, του Σπύρου, της Μόνα, ένα μυστικό που θέρμανε επί χρόνια εσωτερικά την ύπαρξή μου, ήταν σαν να έχασα ένα χέρι. Αυτό ακριβώς ήθελα όσο κι αν ήταν προσωπικά οδυνηρό. Ένα εσωτερικό άδειασμα για να αφήσω ελεύθερους χώρους στη σκέψη μου για να υποδεχθούν το νέο που ερχόταν και ήταν ριζικά διαφορετικό από το βίωμα της «μεγάλης νύχτας» που έζησα έντονα στα φοιτητικά μου χρόνια. Ήταν μία ημιτελής μάλλον απόπειρα να απελευθερωθώ από τη νοσταλγία και τη μαγεία εκείνης της «νύχτας» που μπορεί να δίνει νόημα στη δική μας ύπαρξη, που αξίζει να τη μοιραστούμε με τους νεότερους αλλά απειλεί να τους καπελώσει το μυθολογικό, ψυχολογικό και ιστορικό υπόβαθρο της δικής μας γενιάς. Δίχως αυτή την απελευθέρωση δεν θα μπορούσα να είχα γράψει το «Βαμπίρ και Κανίβαλοι» (2004) που επανατοποθετεί τα προβλήματα των γενεών στο νέο ιστορικό περιβάλλον, ούτε βέβαια το «Τάνγκο του Τσε» (2002), το «Ζητούνται Αλχημιστές» (2005), το «Θηλυκό Πόκερ (2006) ή αυτό που έρχεται το 2008.

            Σαράντα χρόνια μετά το Μάη του ’68, 35 μετά το Πολυτεχνείο αφιερώνω το «Χαμένο Μπλουζ» στους νεότερους, κυρίως στη γενιά της Νέας Χιλιετίας με την ελπίδα ότι θα βρει ένα δικό της πρωτότυπο δρόμο, θα υπερβεί ένα διάχυτο αυτισμό που την καθηλώνει νευρωτικά σε μία ξεπερασμένη ψευδοαριστερή ρητορική και κατοχυρώνει ένα συντηρητικό στάτους κβο σε βάρος της (δείτε πέρα από το «Βαμπίρ και Κανίβαλοι» και το κείμενο στο ιστολόγιό μου με τίτλο: ‘Η γενιά των 700 ευρώ: δεξιό κλύσμα, «αριστερό» μελό και τηλεοπτική σαπουνόπερα»).
            Υπογραμμίζω ότι το «Χαμένο Μπλουζ» γράφτηκε επτά χρόνια πριν τη σύλληψη της «17ης Νοέμβρη» και αποτέλεσε τότε αντικείμενο έρευνας από ξένες μυστικές υπηρεσίες. Υπέθεσαν ότι κάτι ήξερα αλλά διαψεύσθηκαν. Ο Μάριος ανήκει σε άλλο κόσμο.

            Έχετε λοιπόν πλέον στα χέρια σας το «Χαμένο Μπλουζ» για να ξαναγράψετε εσείς ελεύθερα, σε κείμενο, σε ήχο, σε εικόνα, ό,τι σας κεντρίζει από την περιπέτεια την Όλιας, του Μάριου, του Δημήτρη, του Μάικλ, της Κριστίν κ.α., να παρουσιάσετε τις δικές σας αφηγήσεις, να πείτε τη γνώμη σας γι΄αυτό που συνέβη και για αυτό που θα μπορούσε να έχει συμβεί και δεν συνέβη, να στοιχηματίσετε για το πραγματικό και το φανταστικό της ιστορίας. Κερδίστε διαδικτυακά έναν κόσμο που «χάθηκε» και ίσως «χάσαμε» για πάντα. Ξανακερδίστε το «χαμένο χρόνο» μέσα από τη γραφή και την ανάγνωση. Καλοκαίρι λοιπόν με μία άλλη «καλοκαιρινή νύχτα», με έναν άλλο μακρινό Ιούλιο, Αύγουστο.

            Τέλος, ένα μεγάλο ευχαριστώ στις Εκδόσεις Καστανιώτη που συμφώνησαν να διατεθεί ελεύθερα το μυθιστόρημα. Περιμένω, όπως πάντα τα σχόλιά σας.

            -------
            [Προσθήκη: 6/6/08 - 16:28]

            Περισσότερα και στον Επισκέπτη της Παρασκευής:


            Ο Επισκέπτης της 6ης Ιούνη 2008


            Κατεβάστε το σε: (pdf) (doc) (txt)
            Η έκδοση σε pdf είναι η πλησιέστερη προς το πρωτότυπο.

            ------

            [Προσθήκη: 10/6/08 - 10:10]

            Το "Χαμένο Μπλουζ" έχει πια το δικό του ανεξάρτητο ιστολόγιο όπου μπορείτε να το διαβάσετε ολόκληρο και να σχολιάσετε το κείμενό του. Κλικ εδώ.

            Πέμπτη 5 Ιουνίου 2008

            Από τον Άννα στον Καϊάφα...

            Δεν ξέρω αν θυμάστε την ερώτηση με την οποία ξεκινήσαμε στο wikipolitics.gr, αυτή που αφορούσε τις πολιτικές στήριξης των νέων κατά την είσοδό τους στην αγορά εργασίας;

            Λάβαμε λοιπόν χθες την απάντηση. Συνοπτικά σας αναφέρω ότι το Υπουργείο Οικονομικών μας "πάσαρε" στο Υπουργείο Απασχόλησης το οποίο όμως δηλώνει αναρμόδιο!

            Περισσότερα εδώ.

            Δευτέρα 12 Μαΐου 2008

            Οι απαντήσεις χωρίς περικοπές

            Βασίλης Γεωργιάδης
            Όλοι μιλούν για εκλογές πριν το τέλος της τετραετίας. Το ΠΑΣΟΚ πότε θα πάρει μπρος;
            Το ΠΑΣΟΚ αναρρώνει μετά από μια αυτοκαταστροφική κρίση, σταθεροποιείται, χτύπησε πάτο, άρχισε μια ανάκαμψη αλλά χρειάζονται πιο ποιοτικά βήματα για την απογείωση και τη νίκη.

            Πέτρος Τάταρης
            Κύριε Ανδρουλάκη, υπάρχει δυνατότητα, ποτέ, να επανιδρυθεί το κράτος και πώς;
            Ας αρχίσουμε από κάτι πολύ ταπεινό αλλά μάλλον δύσκολο. Να πιάνουν τόπο τα λεφτά του φορολογούμενου, να συνδέσουμε τις χρηματοδοτήσεις με τα τελικά αποτελέσματα, να εισάγουμε στάνταρντ ποιότητας, ισορροπημένα κριτήρια απόδοσης σε δημόσιους τομείς υψηλής κοινωνικής ευθύνης, κίνητρα, αξιολογήσεις και δημιουργικό συναγωνισμό.

            Κώστας Γιαννούλης
            Τελικά είναι τόσο μεγάλο έγκλημα – όπως λέτε στο ΠΑΣΟΚ – η πώληση του ΟΤΕ;
            Από μια άποψη είναι κάτι χειρότερο. Είναι επίσημη ομολογία της ελληνικής κυβέρνησης ότι ο Έλληνας “οδηγός”, σε κάθε περίπτωση, είναι ανίκανος, άσωτος και μέθυσος και καλύτερα να πάρει το “όχημα” ένας ¨Γερμανός” για να μην το καταστρέψει. Είναι επίσης εγκατάλειψη του ονείρου για Έλληνες περιφερειακούς πρωταθλητές στην ευρύτερη περιοχή μας. Πολύ φοβούμαι ότι μετά τον ΟΤΕ θα αναγκαστούν, για μια σειρά λόγους, να αναδιπλωθούν και οι τράπεζες στη “μικρή Ελλάδα” εγκαταλείποντας τις ισχυρές θέσεις που κατέκτησαν τα προηγούμενα χρόνια. Θα είναι τότε το τέλος του ονείρου για μια ελληνική “παγκοσμιοποίηση” στα Βαλκάνια, την Τουρκία και ίσως και αλλού. Προς θεού δεν είναι γενικά και αφηρημένα έγκλημα οι διασυνοριακές συγχωνεύσεις, στρατηγικές συνεργασίες και εξαγορές. Είναι όμως απιστία να επιτρέπεις σε δύο μεγαλομέτοχους σε συμπαιγνία, τη Marfin και το κράτος, να πωλούν στα 26 ή στα 29 ευρώ ενώ οι άλλοι μέτοχοι ειδικά οι μικρομέτοχοι και τα ασφαλιστικά ταμεία δεν έχουν την ίδια δυνατότητα. Γιατί πουλά ακριβά η Marfin και καλά κάνει από την πλευρά της; Γιατί πουλά τον αέρα της παραχώρησης ενός μάνατζμεντ που δεν της ανήκει. Έχουμε συνεπώς ωμή παράβαση του νόμου για την ισότητα των μετόχων.

            Ηλίας Ρίζος
            Κύριε Ανδρουλάκη, έχετε σκοπό να δημιουργήσετε μια ανεξάρτητη κομματική αρχή καταπολέμησης της κομματικής διαφθοράς ;
            Υπό προϋποθέσεις μπορεί να είναι μια καλή ιδέα αλλά η διαφθορά δεν αντιμετωπίζεται μόνο με “αρχές”. Αυτές είναι το τελευταίο και λιγότερο αποτελεσματικό καταφύγιο. Συνδέεται με δομικά προβλήματα της οικονομίας και της διοίκησης, με το μάνατζμεντ του δημόσιου τομέα και την κλειστή λειτουργία των αγορών στην Ελλάδα και έχει διαστάσεις θεσμικές, κοινωνικές, ιδεολογικές, προγραμματικές, πολιτιστικές, ηθικές. Συνεπώς χρειάζεται συστηματική προσπάθεια σε πολλά επίπεδα αλλά αντί για την κούφια ρητορική και τη διάχυτη ηθικολογία πρέπει να εμβαθύνουμε στην πολιτική οικονομία της διαφθοράς.

            Kώστας Α. Κλασινάς
            Γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν συμμετέχει στη συζήτηση της Βουλής για την αναθεώρηση του Συντάγματος;
            Τα ξέρεις! Προσωπικά πιστεύω ότι υπάρχει πάντα στην Ελλάδα τεχνική ζήτηση για συνταγματικές μεταρρυθμίσεις γιατί ανέξοδα οι πολιτικοί κάνουν τη φιγούρα τους και δεν χρειάζεται να αποδείξουν ότι είναι αποτελεσματικοί και ικανοί όπως σε άλλους τομείς και γιατί υπάρχει πληθωρισμός συνταγματολόγων, νομικών, δημοσιολόγων, αναλυτών και δημοσιογράφων που κάτι πρέπει να λένε. Δηλαδή τεχνητή ζήτηση ανάλογη με κείνη των ιατρικών υπηρεσιών. Συχνά διορθώνουν ένα λάθος με ένα ακόμη μεγαλύτερο ή μια βλακεία με μια ακόμα πιο τολμηρή και “εμπνευσμένη”. “Αέρα, αέρα!” Τα προβλήματά μας είναι πολύ χειροπιαστά και πιο δύσκολα από τις συνταγματικές φαντασιώσεις. Λυπάμαι αν σου καταστρέφω τα συνταγματικά όνειρα.

            Οι αναγνώστες των "ΝΕΩΝ" ρωτούν...

            ... και παρακάτω βρίσκεται το πρώτο μέρος των απαντήσεων. Οι υπόλοιπες, που δεν μπήκαν στην εφημερίδα λόγω περιορισμένου χώρου, θα δημοσιευθούν εδώ αργότερα το απόγευμα.
            -------

            Χρήστος Φουντούκης
            Κύριε βουλευτή, μετά το άσχημο αποτέλεσμα για τους σοσιαλδημοκράτες στην Ιταλία ήρθε η πανωλεθρία Μπράουν στη Βρετανία. Υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο μήνυμα για το ΠΑΣΟΚ σε αυτά τα αποτελέσματα;

            Δεν είναι εύκολο να κυβερνάς σήμερα όταν έχεις σεισμικές μετατοπίσεις αλλά ακόμα χειρότερο είναι να αποχαιρετάς τις ευθύνες και τις ικανότητες ενός νέου τρόπου διακυβέρνησης. Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να εισάγει αλλά και να εξάγει εμπειρίες και μηνύματα. Ο Μπράουν, ο αρχιτέκτονας των Νέων Εργατικών, ο πιο πετυχημένος Ευρωπαίος Υπουργός Οικονομικών, ο πιο μακρόβιος Πρωθυπουργός σε αναμονή θα μπορούσε να είχε μάθει από το ΠΑΣΟΚ μετά την πύρρεια νίκη του το 2000 ότι υπάρχει η παγίδα της συνεχούς επιτυχίας, ότι ο χρόνος εμπεριέχει την απώλεια ενέργειας και έρχεται ο καιρός για ριζικές αλλαγές και ένα νέο χάρτη πορείας, διαφορετικά περνάς εκείνο το κρίσιμο κατώφλι όπου οι επιτυχίες ξεχνιούνται, οι αποτυχίες μεγεθύνονται, τα λάθη ακόμα και τα μικρότερα διογκώνονται, η απώλεια χαρίσματος υπερτονίζεται, οι “μπαταρίες” αδειάζουν, οι αντίπαλοι κλέβουν τις ιδέες σου, οι “δικοί” σου σου δίνουν συμβουλές αυτοκαταστροφικές, οι ανταγωνιστές – σύντροφοι βιάζονται να σε ξεφορτωθούν χωρίς να υπολογίζουν τις συνέπειες, χρυσάφι πιάνεις κάρβουνο γίνεται και τελικά αφήνεσαι στο έλεος του νόμου της βαρύτητας. Το ΠΑΣΟΚ αντίστοιχα έχει να μάθει αρκετά από τον Μπράουν στην αντιπολίτευση του '94 -97 ο οποίος κατάλαβε ότι δεν κερδίζεις την εξουσία με πολιτικό συνδικαλισμό και σχεδίασε την επανίδρυση, αντεπίθεση και νίκη των Νέων Εργατικών. Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να υπενθυμίσει στην Ιταλική Αριστερά ότι για να κυβερνήσεις χρειάζεται πλειοψηφικός σχηματισμός με προγραμματική συνοχή, ισχυρή ηγεσία που πιάνει γερά το τιμόνι κι όχι άθροισμα από κόμματα, κομματίδια και ηγετίσκους σε συνεχές παζάρι.

            Χρύσα Χωματίδου
            Κύριε Ανδρουλάκη, μέρα με τη μέρα η παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση βαθαίνει παρασύροντας στη δίνη της όλο και περισσότερες χώρες. Μήπως ήρθε η ώρα να δώσουμε στο κράτος τη δυνατότητα να επέμβει αποφασιστικά και να ρυθμίσει τις αγορές;

            Ναι, φτάνει το φάρμακο να μην είναι χειρότερο από την αρρώστια και επιταχύνει την καταστροφή, όπως συμβαίνει με πανικόβλητες, άκαμπτες, τυφλές υπερρυθμίσεις. Καμμιά ρύθμιση και καμμιά κρατική παρέμβαση, ακόμα και η πιο έξυπνη, δεν μπορεί να αποκλείσει τις περιοδικές κρίσεις που είναι εγγενείς στη λειτουργία του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος και πολύ περισσότερο τα απροσδόκητα κρισιακά συμβάντα. Μπορεί όμως να μαλακώσει τους κραδασμούς, να περιορίσει τις συνέπειες στην “πραγματική οικονομία” και στα πιο αδύναμα οικονομικά στρώματα, να αποτρέψει την “επιδημία” σ' όλες τις χώρες, να κάνει πιο αξιόπιστο risk management, να υποχρεώσει τις τράπεζες να διατηρούν περισσότερα κεφάλαια ανάλογα με το σύνολο των κινδύνων που αναλαμβάνουν κ.α. Συχνά πίσω από τον αιφνίδιο κρατισμό κρύβεται η προσπάθεια να φορτώσουν στον φορολογούμενο τις απώλειες των τραπεζών όταν αυτές ζορίζονται, δηλαδή να κοινωνικοποιούν τις ζημιές και να ιδιωτικοποιούν τα υπερκέρδη από τις άπληστες στρατηγικές υψηλού ρίσκου. Οι μεγάλοι κύκλοι μετασχηματισμού του παγκόσμιου καπιταλισμού μεταβάλουν τις πολιτικές μόδες σε αριστερά και δεξιά και τις ισορροπίες ρύθμισης – απορρύθμισης. Πριν 34 χρόνια ο Νίξον είπε ότι τώρα “είμαστε όλοι Κεϋνσιανοί” και τώρα η Fed και ο Μπους κάνουν μια πολύ πιο δραματική κρατική παρέμβαση σε σχέση με την Ευρώπη.

            Δημήτρης Πυργιώτης
            Η ΝΔ δεν πιστεύει ότι υπάρχει "ακρίβεια" εφόσον λειτουργεί η "ελεύθερη αγορά". Με ποιο μοντέλο σκέψης και με ποια μέτρα θα καταπολεμήσουν οι σοσιαλιστές το φαινόμενο της "ακρίβειας";
            Στέλλα Παπακώστα
            Ποια είναι η άποψη της Αριστεράς για την ακρίβεια στα είδη πρώτης ανάγκης ; Μήπως απλώς επαναλαμβάνει γενικότητες για κερδοσκοπία κλπ.;

            Η βλακεία μπορεί να είναι δεξιά μπορεί και “αριστερή” και να υμνεί ή να δαιμονοποιεί μια “ελεύθερη αγορά” που δεν υπάρχει πουθενά. Πάρτε το πετρέλαιο που είναι καρτελοποιημένο από τους Εμίρηδες μέχρι τον Τσάβες. Ο ελληνικός καπιταλισμός έχει υψηλό βαθμό καρτελοποίησης και τις πιο κλειστές και άκαμπτες αγορές προϊόντων, υπηρεσιών και επαγγελμάτων στην ΕU με αντίστοιχες προσοδοθηρικές και κερδοσκοπικές καταστάσεις που διαχέονται στην κοινωνία. Το ελληνικό μοντέλο ανάπτυξης βασίζεται κυρίως στην εγχώρια ζήτηση και έχει ισχυρή πληθωριστική ροπή, ενώ το γερμανικό στην υψηλή παραγωγικότητα και τις εξαγωγές και έχει χαμηλότερο πληθωρισμό. Εδώ οι προσδοκίες όλων των συντελεστών της παραγωγής και της αγοράς είναι πληθωριστικές, ο καθένας προβλέπει ότι ο άλλος θα αυξήσει τις τιμές περισσότερο και δημιουργείται ένα αυτοτροφοδοτούμενο σπιράλ ακρίβειας.
            Η ακρίβεια,πέρα από το διεθνές τσουνάμι, είναι σαν τον πυρετό φέρνει στην επιφάνεια βαθύτερες παθολογίες και διαρθρωτικές αδυναμίες. Το επείγον βέβαια είναι να πάρεις “αντιπυρετικά”, “αναλγητικά” όπως: Πρώτο, ενισχύεις άμεσα τους οικονομικά αδύνατους αφού ο “πληθωρισμός των φτωχών” είναι πολύ υψηλότερος από τον “πληθωρισμό των πλούσιων”. Δεύτερο, αποκτάς ελεγκτικούς μηχανισμούς με ισχυρή πολιτική στήριξη, με ανάλογη στελέχωση, διεθνή συνεργασία και υψηλή τεχνογνωσία για να αποκαλύπτεις τις περίτεχνες στρατηγικές των καρτέλ, να περνάς με επιτυχία τα δικαστήρια για να επιβάλλεις τα πρόστιμα και να χώσεις στη φυλακή τα στελέχη που συνεργούν σ' αυτές τις εγκληματικές πρακτικές. Εμείς δε διαθέτουμε ούτε το 20% των αντι-τραστ δυνατοτήτων που έχει για παράδειγμα το O.F.T. της Βρετανίας. Αλλά αυτά είναι οι “ασπιρίνες”. Μην ξεχνάς ότι παράγουμε λίγα και ακριβά, η παραγωγική μας βάση συρρικνώνεται και είναι παραδοσιακή, οι αγορές μας στα μη διεθνώς εμπορεύσιμα εμπορεύματα δεν είναι ανταγωνιστικές, ενώ κυκλοφορεί πολύ χρήμα από τον υπερδανεισμό των νοικοκυριών και του κράτους, την EU, την “σκιώδη” οικονομία, τον τουρισμό, τη ναυτιλία και βέβαια το κράτος προσθέτει στην ακρίβεια με το υψηλό κόστος γραφειοκρατίας, τη χαμηλή απόδοση και χαμηλή παραγωγικότητά του, την ανοιχτή και κρυφή υπέρ τρίτων φορολογία στην κατανάλωση. Θέλεις κι άλλα; Έχεις χαμηλό ποσοστό απασχολούμενων, νέους που αργούν να μπουν στην παραγωγή, κακό δημογραφικό και έντονη αστυφιλία. Το “μείγμα” είναι εκρηκτικό και έντονα πληθωριστικό και δεν ξεπερνιέται μόνο με κραυγές αλλά με μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές τις οποίες πολεμούν οι βολεμένοι “αριστερο” -δεξιοί υποκριτές που χτυπούν κάθε βράδυ στην TV τα στήθια τους για την ακρίβεια.

            Δαβίδ Εφραίμογλου
            Σας άκουσα πρόσφατα να χαρακτηρίζετε "θυματοποίηση" μία συγκεκριμένη προσέγγιση της "γενιάς των 700 ευρώ". Ποιος συντελεί σ' αυτή τη θυματοποίηση; Τι πρέπει να κάνουμε όλοι εμείς που αγωνιζόμαστε από το πρωί ως το βράδυ για μισθούς πείνας;

            “Παιδιά την έχετε βάψει, είστε οι νέοι losers, αποδεχθείτε τη μοίρα σας”, έτσι οι θύτες αποποιούνται τις ευθύνες τους και τις κοινωνικές υποχρεώσεις, κολακεύουν ή θυματοποιούν τη νέα γενιά, αμβλύνουν στον νέο το “ένστικτο” του αγωνιστή στη ζωή που αναλαμβάνει τις ευθύνες του στις σπουδές, την εργασία, τη δια βίου μάθηση, την επιστήμη, την αυτοδημιούργητη επιχειρηματικότητα, την κοινωνική συμμετοχή. Το δεξιό κλύσμα στη νεολαία το ξέρουμε, αλλά υπάρχει και το ψευδοαριστερό μελό που θρηνολογεί με κενολογίες για τη γενιά των 700 ευρώ αλλά συντηρεί την ακινησία και το ηλικιακό και κοινωνικό στάτους κβο σε βάρος των νέων γενεών. Να μεταρρυθμίσουμε το σχολείο και το δημόσιο Πανεπιστήμιο για να μην έχουμε πληθωρισμό πτυχίων δίχως ιδιαίτερη αξία και προοπτική στην αγορά εργασίας; Όχι, φωνάζει και πριμοδοτεί τις ευκαιρίες και τις δυνατότητες των παιδιών των εύπορων που μπορούν να σπουδάσουν στα καλά ιδιωτικά σχολεία και έξω σε καλύτερα Πανεπιστήμια. Να χρηματοδοτήσει το κράτος τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των νέων για να μπουν πιο γρήγορα στην εργασία; Όχι! Να ενισχύσουμε τα κίνητρα για εργασία συμπληρώνοντας το μισθό του νέου μέχρι ένα εγγυημένο επίπεδο ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών του; Όχι! Να δημιουργήσουμε έναν επενδυτικό “κουμπαρά” για να μειώσουμε τα δυσβάσταχτα ασφαλιστικά βάρη των νέων γενεών στο άμεσο μέλλον λόγω και της δημογραφικής γήρανσης; Όχι! Να φορολογήσουμε τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα στη μετα – Κιότο περίοδο για να στηρίξουμε τον “κουμπαρά” των νέων; Όχι! Να δημιουργήσουμε μια ανταγωνιστική οικονομία της γνώσης και των υπηρεσιών που δίνει καλές δουλειές στους νέους; Όχι! Να μειώσουμε τους φραγμούς εισόδου των νεοεισερχόμενων στα επαγγέλματα και στην επιχειρηματικότητα; Όχι! Τι μένει; Το υπονοούμενο ότι όλοι θα διοριστούν στο δημόσιο και το κράτος νάνι – νάνι θα τους αναλάβει από την κούνια μέχρι τον τάφο. Ο Homo Sovieticus αλλά στον ελληνικό κερδοσκοπικό καπιταλισμό. Ιερόσυλα επιστρατεύονται οι μνήμες, το φωτοστέφανο του Μάη ή του Πολυτεχνείου για να καπελωθεί πιο αποτελεσματικά η νέα γενιά, να της επιβληθεί το βιωματικό, ψυχολογικό και πολιτικό εποικοδόμημα άλλων γενεών με ριζικά διαφορετικά προβλήματα και διαφορετικά μοντέλα περάσματος από την εφηβεία στην ενηλικίωση. Θυμηθείτε το “Βαμπίρ και Κανίβαλοι”.

            Ν. Χ. Κωστόπουλος
            Πιστεύετε ότι θα ψηφιστεί το ΠΑΣΟΚ με τα ηγετικά στελέχη που συνεχίζετε να προβάλλετε και τα οποία επί 18 συναπτά έτη απέτυχαν ; μήπως πρέπει να αλλάξετε σελίδα;

            Ο λαός κατελήφθη από ηλιθιότητα για 18 χρόνια; Σίγουρα πρέπει να αλλάξουμε σελίδα αλλά να μην ξεχνούμε ότι η πολιτική είναι μια επιστήμη και τέχνη που δεν πέφτει έτοιμη από τον ουρανό αλλά απαιτεί ταλέντο, συμπυκνωμένη γνώση και εμπειρία, ικανότητα να μαθαίνεις από τις επιτυχίες και τις αποτυχίες, ικανότητα να αποφασίζεις και να ενεργείς υπό πίεση σε συνθήκες αβεβαιότητας. Διαφορετικά θα έχουμε ανανέωση τύπου “Καλομοίρας”.