Πέμπτη 31 Μαΐου 2012
Τρίτη 29 Μαΐου 2012
Δευτέρα 28 Μαΐου 2012
Σισύφειο έργο
Συνέντευξη για τη Ναυτεμπορική
Το ΠΑΣΟΚ μιλά τώρα ανοιχτά υπέρ της ανάγκης αναθεώρησης της σκληρής λιτότητας και κάνει λόγο για επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου. Μέχρι πρόσφατα έλεγε όμως ότι δεν υπάρχει εναλλακτική…
Δεν υπάρχει εναλλακτική πηγή δανεισμού αλλά σε κάθε συγκεκριμένη κατάσταση έχεις ένα φάσμα δυνητικών λύσεων. Μπορούσε να υπάρχει μια ριζικά διαφορετική διαχείριση της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη που να θεραπεύει τις θεμελιώδεις αντινομίες μεταξύ πλεονασματικών και ελλειμματικών χωρών και τις γενετικές ατέλειες του ευρώ. Ο συσχετισμός των δυνάμεων δεν ήταν ευνοϊκός. Συμμετέχεις σ’ ένα διαρκή “πόλεμο θέσεων”, σε μια διαρκή διαπραγμάτευση, προκαλείς θετικές μετατοπίσεις στους κυλιόμενους ευρωπαϊκούς συμβιβασμούς, αποτολμάς και “παραγωγικές κρίσεις” στις σχέσεις σου με τους εταίρους όταν οι περιστάσεις και οι συμμαχίες σε ευνοούν αλλά εμείς αρνούμαστε να παίξουμε σε μια παρτίδα τη θέση της Ελλάδας στην Ευρωζώνη όταν μάλιστα δεν έχεις τις πιθανότητες με το μέρος σου. Σκεφθείτε ότι το Μάη του 2010 όταν πρότεινα την αναδιάρθρωση του χρέους θεωρήθηκε έγκλημα ενώ τον Ιούλιο του 2011 συμφωνήθηκε κούρεμα του χρέους 25% και τον Οκτώβριο 75%! Αυτό και μόνο αποκαλύπτει με τι ταχύτητα μετατοπίζεται η ατζέντα. Είμαστε ανοιχτοί σε κάθε έξυπνη ιδέα αναθεώρησης των δανειακών συμβάσεων φτάνει να μη φτάσουμε στο μοιραίο και ανεπανόρθωτο, σε μια τυφλή ρήξη που οδηγεί σε άτακτο πτωχευτικό επεισόδιο και μπαίνει σε κίνηση η αλυσιδωτή αντίδραση της εξόδου μας από το ευρώ.
Μπορείτε να προσδιορίσετε τα όρια της επαναδιαπραγμάτευσης;
Διεκδικείς το μέγιστο εφικτό δίχως να θέσεις σε αμφισβήτηση τα ελάχιστα. Μέγιστα και ελάχιστα μετατοπίζονται σε κάθε φάση. Θα είναι διαφορετικά αφού κατοχυρώσουμε το “κούρεμα” ειδικά αν προλάβουμε το ταχύτερο δυνατό να ανακεφαλαιοποιήσουμε τις τράπεζες. Ελάχιστα είναι: Η συνέχιση της δανειακής ροής. Η διαρκής κάλυψη του τραπεζικού συστήματος από το ευρωσύστημα πληρωμών ώστε να εξασφαλίζονται σε κάθε περίπτωση οι καταθέσεις στο 100% και η ρευστότητα στην πραγματική οικονομία. Η αναθεώρηση των υφεσιακών χαρακτηριστικών των δανειακών συμβάσεων. Η επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής και η αλλαγή στη σύνθεσή της. Το αναπτυξιακό πακέτο μέσω ΕΣΠΑ και το διεκδικούμενο μέσω project bonds ευρωπαϊκού “Μάρσαλ”. Το μέγιστο θα είναι η έκδοση γενικού ευρωομολόγου, η αναδιάρθρωση και του “επίσημου” χρέους, ο νέος ιστορικός συμβιβασμός Βορρά - Νότου στην Ευρωζώνη, η δραστική αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού κ.α.
Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ προβάλλουν με ένταση το δίλημμα «μέσα ή έξω από το ευρώ». Μήπως εξυπηρετούνται έτσι τα σχέδια ορισμένων κρατών που θέλουν την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης;
Όχι, αυτοί που θέλουν την έξοδό μας στοιχηματίζουν υπέρ άλλου πιθανού μοιραίου μεθυσμένου οδηγού στο σαραβαλιασμένο ελληνικό τρένο που πλησιάζει στο γκρεμό αν δεν το ανακόψουμε. Αν καταγγείλεις τη δανειακή σύμβαση και κοπεί η χρηματοδότηση την επομένη πρέπει ή να επιβάλεις σαρωτική λιτότητα πολύ σκληρότερη από τη σημερινή για να πας άμεσα σε πρωτογενές πλεόνασμα ή να κόψεις παράλληλο “νόμισμα” (ΙΟU) που είναι προθάλαμος για εθνικό νόμισμα. Δεν φοβάμαι τους όποιους Έλληνες θέλουν δραχμή αλλά εκείνους που οδηγούν σ’ αυτήν μοιραία με τη δράση του Νόμου των Ακούσιων Συνεπειών. Ο λαός πρέπει να γνωρίζει το διακύβευμα. Ο φόβος φυλάει τα έρημα. Η πολιτική είναι η έγκαιρη αξιολόγηση και διαχείριση των κινδύνων. Η έλλειψή της εδώ και στην Ευρωζώνη μας οδήγησε στη σημερινή κατάσταση.
Η εκλογή του Φρανσουά Ολάντ στη γαλλική προεδρεία επαναφέρει στο προσκήνιο τις συζητήσεις για το Ευρωομόλογο και τον απευθείας δανεισμό των κρατών-μελών από την ΕΚΤ. Αρκούν αυτά για να αποτινάξουν το άχθος του χρέους;
Η έκταση της έκθεσης της Ευρωζώνης στην Ελλάδα, το επιτόκιό μας και το σχετικό “κούρεμα” ισοδυναμούν μ’ ένα ντε φάκτο άτυπο υβριδικό ευρωομόλογο. Το αναπτυξιακό ευρωομόλογο του Ολάντ είναι ρεαλιστικό. Το γενικότερο όμως ευρωομόλογο δεν πρόκειται να πραγματωθεί άμεσα, δε μας αφορά όσο είμαστε σε πρόγραμμα διάσωσης, πιθανόν να εκδοθεί μέχρι χρέους 60% του ΑΕΠ οπότε το υπόλοιπο χρέος μας ίσως πάει junk bonds και βέβαια η έκδοση του ευρωομολόγου θα συνοδεύεται από πολύ σκληρή δημοσιονομική ενοποίηση. Είναι διαφορετικό αν το ευρωομόλογο στηρίξει το ESM και παρκάρουμε σε αυτό με ασφάλεια τη συντεταγμένη χρεωκοπία μας, δηλαδή την τελική διαχείριση του χρέους μας, δημόσιου και τραπεζικού.
Μετά από χρόνια αυστηρής λιτότητας το γενικό επίπεδο των μισθών παραμένει υψηλότερο από όσο δικαιολογεί η εγχώρια παραγωγή. Είναι δυνατόν να εξέλθει η χώρα από την κρίση δίχως αύξηση της παραγωγικότητας;
Υποτίμηση του ευρώ δεν γίνεται στα μέτρα μας, το ευρώ λειτουργεί στην πτώση σαν νόμισμα “χρυσού κανόνα”, η εσωτερική υποτίμηση έχει όρια οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά, δημιουργεί καθοδικό σπιράλ και παγίδα χρέους. Τελικά η παραγωγικότητα είναι η ουσία του ελληνικού ζητήματος. Η στενή, σαθρή, μη ανταγωνιστική εγχώρια παραγωγική βάση δεν μπορεί σ’ ένα μεγάλο “σεισμό” να κρατήσει την υπερκείμενη αντεστραμμένη πυραμίδα με τα δανεικά. Ένας άμεσα ή έμμεσα παραγωγός κοινωνικού πλούτου στηρίζει πέντε συνανθρώπους μας. Πρέπει να γίνει πιο παραγωγικός για να αντέξει. Το έργο του όμως φαίνεται σισύφειο. Ακόμα κι αν τρέξει αυτός, άλλοι Ευρωπαίοι μπορεί να τρέξουν πιο γρήγορα. Η ανταγωνιστικότητα δηλαδή είναι συγκριτικό μέγεθος και πρέπει οι μισθοί, οι τιμές και ο πληθωρισμός να ανεβαίνουν πιο γρήγορα στη Γερμανία σε σχέση με εμάς. Να τώρα που σκοντάφτουμε στην ουσιώδη πλευρά του ζητήματος Βορρά - Νότου.
Ο κ. Βενιζέλος παραδέχτηκε ότι το ΠΑΣΟΚ «έχει σαπίσει». Τι είναι αυτό που σάπισε και πώς μπορεί να αναγεννηθεί;
Όχι, αυτή η φράση αποτελεί μια ελεύθερη “λογοτεχνική” απόδοση από τρίτουςμιας απόφασης να συγκρουστεί με εκφυλιστικά φαινόμενα που συνοδεύουν τη μακρόχρονη άσκηση εξουσίας. Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στη δίνη μιας έκρηξης των εσωτερικών του αντιφάσεων, μιας κρίσης εκπροσώπησης εν μέσω κατάρρευσης της πυραμίδας με τα δανεικά. Στην πορεία θα δείτε να σκάνε και οι εφήμερες πολιτικές φούσκες καθώς δεν υπάρχει πια ο “τροφοδότης λογαριασμός” μιας παλιού τύπου πολυσυλλεκτικότητας. Τα ιστορικά ρεύματα όμως σ’ όλη την Ευρώπη εν μέσω κρίσεων δεν εξαερώνονται. Αυτομετασχηματίζονται ριζικά. Ανατρέπουν πρόσωπα και πράγματα. Συναντιούνται με νέες δυνάμεις, προχωρούν σε μια νέα ιδρυτική πράξη, “συντακτικού” χαρακτήρα για τη φυσιογνωμία τους.
Οραματίζεστε τη συγκρότηση μιας νέας Κεντροαριστεράς. Ποιες δυνάμεις θα περιλαμβάνει αυτή και με ποιες προγραμματικές δεσμεύσεις;
Η μεγάλη κρίση στην Ελλάδα και στην Ευρώπη είναι η “μαμή” της. Είναι μια απάντηση σ’ αυτήν από τη θέση μιας ανανεωμένης ριζικά σοσιαλδημοκρατίας. Στην Ελλάδα είναι ο στρατηγικός τόπος συνάντησης σ’ ένα νέο πολιτικό αστερισμό των νέων αναδυόμενων πολιτικών κινήσεων κοινωνικού μεταρρυθμισμού μ’ έναν ριζικά αλλαγμένο χώρο του ΠΑΣΟΚ, με τις δυνάμεις της μετακομμουνιστικής μεταρρυθμιστικής αριστεράς που αναπροσανατολίζονται, της οικολογίας, των διάχυτων στην κοινωνία κεντροαριστερών ρευμάτων και προσωπικοτήτων. Συνάντηση - συγχώνευση προς ένα νέο πολιτικό υποκείμενο με κοινωνική αντιστοίχιση κι όχι απλώς κινήσεις κορυφής.
Στις κάλπες της 6ης Μαΐου αποτυπώθηκε όμως ανάγλυφα η κρίση εκπροσώπησης στον χώρο της Κεντροαριστεράς και της Κεντροδεξιάς. Να αναμένουμε την ανάδυση ενός διπόλου Αριστερά - Δεξιά;
Θα υπάρξουν κι άλλες ανακατατάξεις καθώς η χρεωκοπία συνεχίζει το “έργο” της. Θα αναδυθεί πριν είναι αργά για τη χώρα ο νέος πλειοψηφικός αστερισμός της Νέας Κεντροαριστεράς.
Πριν λίγες ημέρες αρνηθήκατε να καθίσετε στη Βουλή στα ίδια έδρανα με τη Χρυσή Αυγή. Θεωρείτε ότι η κρίση του πολιτικού συστήματος συμπαρασύρει και τους δημοκρατικούς θεσμούς;
Αν αφεθούμε σε κρίση κατάρρευσης, αν δεν πιάσει “κάποιος” γερά το τιμόνι της χώρας με την ευρύτερη συναίνεση του λαού θα έχουμε κακά ξεμπερδέματα με νέου τύπου πολιτικές ανωμαλίες.
Κυριακή 27 Μαΐου 2012
Μέγιστα - ελάχιστα
Συνέντευξη στον Γ. Καμπουράκη για τον Ελεύθερο Τύπο
Ο κ. Βενιζέλος έχει μιλήσει για την ανάγκη συγκρότησης κυβέρνησης της "υπεύθυνης κεντροαριστεράς" με κορμό το ΠΑΣΟΚ. Αυτό σημαίνει ότι αν η Νέα Δημοκρατία βγει πρώτη δε θα συνεργαστείτε μαζί της ή ότι δε θα συνεργαστείτε με τον ΣΥΡΙΖΑ αν εκείνος πάρει την εντολή;
Το οριστικό σχήμα θα το δώσει ο συσχετισμός των δυνάμεων και η απάντηση στο ερώτημα “τι να κάνουμε;”, τι θεωρούμε μέγιστα εφικτά και τι ελάχιστα σε μια διεκδικητική διαπραγματευτική στάση με την Ευρωζώνη. Ελάχιστα είναι: Η συνέχιση της χρηματοδότησης της χώρας. Η κάλυψη του τραπεζικού μας συστήματος από το Ευρωσύστημα πληρωμών ώστε να είναι 100% εγγυημένες οι καταθέσεις και η ρευστότητα στην οικονομία. Η αναθεώρηση των δανειακών συμβάσεων ώστε να υποχωρήσουν τα υφεσιακά χαρακτηριστικά τους, να επιμηκυνθεί η δημοσιονομική προσαρμογή και να μεταβληθεί η σύνθεσή της. Η εξασφάλιση του αναπτυξιακού πακέτου τόσο του δεδομένου ΕΣΠΑ - Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων όσο και του διεκδικούμενου με “ομόλογα έργου” (ευρωπαϊκό “Μάρσαλ”). Σε καμία περίπτωση δεν θα στηρίξουμε κυβέρνηση η οποία εκούσια ή ακούσια θα προκαλέσει τυφλή μονομερή ρήξη με την Ευρωζώνη, θα οδηγήσει σε πτωχευτικό επεισόδιο, ανεξέλεγκτο πανικό και τελικά στην εφιαλτική κατάσταση του διπλού νομίσματος ή της αναγκαστικής επιστροφής σε εθνικό νόμισμα. Το επιθυμητό σενάριο για μας είναι μια κυβέρνηση με κορμό τη μαχόμενη και υπεύθυνη κεντροαριστερά.
Πώς βλέπετε τις κινήσεις που γίνονται από την άλλη πλευρά για την επανένωση της κεντροδεξιάς; Περνάμε στο διπολικό από το δικομματικό σύστημα και ποια θα είναι η θέση του ΠΑΣΟΚ σε αυτό;
Η πολιτική διάταξη θα μεταβληθεί. Η ΝΔ επισείει το φάντασμα του ΣΥΡΙΖΑ για να πετύχει μια δεξιά συσπείρωση. Λογικό. Οι ωραίες φούσκες όμως όχι μόνο στην οικονομία αλλά και στην πολιτική σκάνε πάντα άσχημα. Οι εσωτερικές αντιθέσεις μιας εφήμερης πολυσυλλεκτικότητας της “άλλης” αριστεράς θα εκραγούν πιο γρήγορα απ’ ό,τι φαντάζεστε γιατί η τελική “Ημέρα Κρίσεως” είναι πολύ κοντά. Ο αμφίσημος λαϊκίστικος λόγος που λέει στον καθένα ό,τι θέλει να ακούσει θα μπει σε φοβερή δοκιμασία με απροσδόκητες ανακατατάξεις ίσως και προς το χειρότερο. Πιστεύω πάντως ότι σχετικά σύντομα ένα ριζικά ανανεωμένο ΠΑΣΟΚ θα συναντηθεί με μια σειρά δυνάμεις προς ένα νέο πλειοψηφικό αστερισμό μιας Νέας Κεντροαριστεράς, μιας ανανεωμένης αριστερής σοσιαλδημοκρατίας με ελληνικά χρώματα.
Ποιες είναι οι δυνάμεις αυτές;
Είναι οι αναδυόμενες δυνάμεις ενός νέου κοινωνικού μεταρρυθμισμού πέρα από τα όρια της παραδοσιακής ή πασοκικής αριστεράς. Επίσης της μετακομμουνιστικής μεταρρυθμιστικής αριστεράς που αναπροσανατολίζεται, της οικολογίας, των διάχυτων ρευμάτων και προσωπικοτήτων της Κεντροαριστεράς.
Αλήθεια, πώς ακούτε εσείς τον προεκλογικό στόχο του κ. Τσίπρα για κυβέρνηση της Αριστεράς; Είναι κάτι τέτοιο εφικτό ή εκτιμάτε ότι αν λάβει ο ΣΥΡΙΖΑ την εντολή θα δείξει μετά ένα άλλο μετεκλογικό πρόσωπο εκτός αλλά και εντός Ελλάδας;
Ο Τσίπρας σαν άτομο ίσως, αλλά όχι το σχήμα όπως είναι σήμερα γιατί κι αυτός έπαιξε με παράλογες προσδοκίες που θα αντιστραφούν και θα τις βρει μπροστά του. Δεν πρέπει να σκάσει η χώρα μαζί με τις αντιθέσεις του. Θα είναι ο τρίτος πολιτικός αρχηγός που θα πέσει στο “κατουράς στη θάλασσα θα το βρεις στο αλάτι”. Δυστυχώς δεν υπάρχει χρόνος για να αναπροσανατολιστεί και να υπερβεί τις αντιφάσεις του. Το πολιτικό placebo θα μεταστραφεί γρήγορα σε nocebo, οι θετικές προσδοκίες σε αρνητικές. Είναι σαν το ποτάμι. Στενό στην αρχή φαρδαίνει απότομα και μπορεί να σε πνίξει .Όλα αυτά όμως είναι υποθετικά και μακρινά. Όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο η 17η Ιουνίου είναι πολύ μακριά.
Με άλλα λόγια, συμφωνείτε με αυτούς που λένε ότι ο κ. Τσίπρας έχει στόχο να γίνει ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ, αξιοποιώντας τις προσδοκίες της κοινής γνώμης για ριζικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα;
Αν είχε τη μηχανή που κόβει λεφτά και χρόνο, ίσως. Αλλά δεν τα έχει. Η ιστορία επαναλαμβάνεται μόνο σαν τραγωδία ή φάρσα. Η φουσκοθαλασσιά της διαμαρτυρίας που σε σηκώνει ψηλά στην κορυφή ενός κύματος και σου προκαλεί ίλιγγο μπορεί να σε πετάξει και στα βράχια.
Κάποιοι - και μέσα στο ΠΑΣΟΚ - εκτιμούν ότι αν το ΠΑΣΟΚ δεν καταφέρει να πείσει ότι αποτελεί πυλώνα συγκυβέρνησης, τότε πολλοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ μπορεί να κινηθούν προς τη Νέα Δημοκρατία, προκειμένου να μη βγει πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ...
Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να αντιστοιχηθεί με τις δραματικές κοινωνικές ανακατατάξεις, να αυτομετασχηματιστεί, να πορευτεί προς μια Νέα Κεντροαριστερά και σε κάθε περίπτωση θα είναι εγγυητής της πολιτικής σταθερότητας και υπό προϋποθέσεις μιας βιώσιμης προοδευτικής λύσης. Όχι ένας πάση θυσία μέτοχος συγκυβέρνησης που θα το εκτρέψει σ’ ένα συγκολλητικό κεντρώο κόμμα τύπου Γκένσερ. Με αυτή την προϋπόθεση μπορεί να υπερφαλαγγίσει την άτυπη συμπαιγνία μιας καρικατούρας νέου δικομματισμού και να απαντήσει άμεσα στις ερωτήσεις της κοινωνίας για τη διαχείριση της κρίσης.
Με την εμπειρία σας από το πώς κινούνται και οι διεθνείς παράγοντες, έχει βάση όλο αυτό το κλίμα που διαμορφώνεται περί προετοιμασίας άλλων χωρών για το σενάριο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ;
Όχι μόνο εξόδου αλλά και μισό - εξόδου. Ανάμεσα στα άλλα αρνητικά σενάρια σκέφτονται και την πτώχευση εντός - εκτός του ευρώ με παράλληλη ευρωπαϊκή εγγύηση των καταθέσεων σε ευρώ δηλαδή με τη διαρκή διασωλήνωση του τραπεζικού συστήματος με την ΕΚΤ. Μην ξεχνάτε το εφιαλτικό: το Κόσοβο έχει ουσιαστικά νόμισμα το ευρώ!
Σάββατο 26 Μαΐου 2012
Πέμπτη 24 Μαΐου 2012
Δευτέρα 21 Μαΐου 2012
Τι είναι και τι θέλει η Νέα Κεντροαριστερά
Κάλεσμα για διάλογο και επικοινωνία
- νέα απάντηση από τη θέση μιας ανανεωμένης αριστερής σοσιαλδημοκρατίας στην ακολουθία των κρίσεων του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού καθώς μετατοπίζονται οι τεκτονικές του πλάκες
- νέα συνάντηση με τις δυνάμεις της ευρωπαϊκής κεντροαριστεράς, σοσιαλιστικής και πράσινης αριστεράς για ένα νέο ιστορικό συμβιβασμό του πλεονασματικού Βορρά με τον ελλειμματικό Νότο που θεραπεύει τις γενετικές ατέλειες της Ευρωζώνης και εξασφαλίζει με ευρωομόλογο ένα Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Ανάπτυξης - Απασχόλησης
- νέο αναπτυξιακό πρότυπο στην Ελλάδα καθώς οι σεισμικές δονήσεις της διεθνούς κρίσης τράνταξαν συθέμελα το παλιό μοντέλο με τη στενή, σαθρή παραγωγική βάση και τη μη βιώσιμη υπερκείμενη γιγάντια αντεστραμμένη πυραμίδα με τα δανεικά.
H Nέα Κεντροαριστερά έχει πλήρη επίγνωση ότι στο εσωτερικό της “φούσκας” που θεωρήθηκε σύγκλιση με την Ευρωζώνη κτίστηκαν όνειρα και σχέδια ζωής και συνανθρώπων μας μη προνομιούχων με τους οποίους είναι απόλυτα αλληλέγγυα. Η καθιερωμένη κοινωνική και πολιτική διάταξη της χώρας σ’ όλο το φάσμα της φέρει αντικειμενικά, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, τα γενετικά σημάδια της αντεστραμμένης πυραμίδας με τα δανεικά και τείνει ψευδαισθησιακά να επιδιώκει την αναπαραγωγή της ή να νοσταλγεί τις παλιές “καλές” ημέρες του φθηνού και εύκολου χρήματος. Ανθρώπινο, ανθρώπινο ζήτημα και πρέπει με κοινωνική ευαισθησία να γίνει η διαχείρισή του με φυγή προς τα μπρος με το νέο αναπτυξιακό πρότυπο
- νέα αντιστοίχηση με τις δραματικές κοινωνικές ανακατατάξεις εν μέσω κρίσης -την κλιμάκωση της ανεργίας σ’ όλες τις ηλικίες ειδικά στους νέους, την κρίση και υποβάθμιση των μεσαίων στρωμάτων, τη δοκιμασία και τα λουκέτα επιχειρήσεων-, νέα κοινωνική συμμαχία του κόσμου της εργασίας, της επιστήμης, της οικολογίας, του πολιτισμού με τις αναδυόμενες παραγωγικές καινοτομικές δυνάμεις του “επιχειρείν”, με την Ελλάδα του μόχθου και της αριστείας, τον πατριωτισμό του Made in Greece
- νέο κοινωνικό συμβόλαιο που εξασφαλίζει την ισχυρή προστασία των αδυνάτων δίχως να αποθαρρύνει με αντικίνητρα τους δημιουργικούς και παραγωγικούς Έλληνες, νέα σύνδεση της ανάπτυξης με τη δίκαιη κατανομή του εισοδήματος, νέο φορολογικό νόμο που ευνοεί την εργασία, τις παραγωγικές επενδύσεις, την αποταμίευση, νέο δίκαιο ισοζύγιο μεταξύ των γενεών σε ρήξη με τις λογικές της χαμένης γενιάς σε χαμένη χώρα
- νέος στρατηγικός κεντρικός τόπος ριζικής ανασύνταξης - ανανέωσης, κάθαρσης, αυτοκάθαρσης του πολιτικού συστήματος και θεμελιώδους συνταγματικής μεταβολής
- νέος πολιτικός χάρτης με μια ισχυρή αναγεννημένη προοδευτική παράταξη
Η Νέα Κεντροαριστερά
- ανανεώνει τις καλύτερες παραδόσεις της προοδευτικής παράταξης, τη “βαθιά μνήμη” των δημοκρατικών αγώνων του λαού, την πολιτική κληρονομιά της συγχώνευσης του πολιτικού φιλελευθερισμού του Ελευθερίου Βενιζέλου με το αντιστασιακό ήθος των Ελλήνων και τις αρχές του ευρωπαϊκού δημοκρατικού σοσιαλισμού
- αποτελεί τον στρατηγικής σημασίας τόπο συνάντησης των νέων αναδυόμενων πολιτικών κινημάτων κοινωνικού ριζοσπαστισμού και μεταρρυθμισμού εν μέσω κρίσης με έναν ριζικά μετασχηματισμένο χώρο του ΠΑΣΟΚ, με τις δυνάμεις της μετακομμουνιστικής μεταρρυθμιστικής αριστεράς, της οικολογίας, των διάχυτων στην κοινωνία κεντροαριστερών ρευμάτων και των προσωπικοτήτων που διακρίνονται στο τοπικό και εθνικό επίπεδο στην πνευματική, πολιτιστική, κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή. Συνάντηση - σταδιακή συγχώνευση σ’ ένα νέο πλειοψηφικό μετασυμμαχικό πολιτικό αστερισμό της Νέας Κεντροαριστεράς με προοπτική το νέο πολιτικό υποκείμενο της εποχής μας. Σ’ αυτή την εξέλιξη και προοπτική εγγράφεται η επιτακτικά αναγκαία ριζική ανανέωση και ισχυρή εκλογική ανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ. Η ομόψυχη δεσμευτική ισότιμη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ στις διαδικασίες ανασύνθεσης της Νέας Κεντροαριστεράς είναι προϋπόθεση για να αποκτήσει αυτή βαθιές ιστορικές, κοινωνικές ρίζες αλλά ταυτόχρονα αναγκαία συνθήκη για να λειτουργήσει υπέρ της ενίσχυσης του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές της 17ης Ιουνίου η ευαγγελλική ρήση:
ο υψωθείς ταπεινωθήσεται και ο ταπεινωθείς υψωθήσεται
- εγγυάται την πολιτική σταθερότητα και τις βιώσιμες συμμαχικές προοδευτικές κυβερνήσεις με άξονα τη μαχόμενη και υπεύθυνη κεντροαριστερά. Οι μετεκλογικές εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι δίχως μια ισχυρή αναγεννημένη κεντροαριστερά που κατέχει μια στρατηγική θέση στη διάταξη των πολιτικών δυνάμεων επικρατούν πολιτική αστάθεια, αβεβαιότητα και ακυβερνησία
- αποκρούει τις ολέθριες ψευδαισθήσεις για επιστροφή στην εποχή της “φούσκας”, τον αμφίσημο λαϊκίστικο πολιτικό λόγο που λέει στον καθένα ό,τι θέλει ν’ ακούσει, την πολιτική της αμεριμνησίας που αποφεύγει την αξιολόγηση και διαχείριση των κινδύνων. Σαρώνει τα εκφυλιστικά φαινόμενα του “κυβερνητισμού”, της νομενκλατούρας, της ανοχής στα πελατειακά δίκτυα, στην κακοδιαχείριση και τη διαφθορά, της αλαζονείας, του ελιτισμού, του από καθέδρας “μεταρρυθμισμού” με υψωμένο δάχτυλο που δίνει μαθήματα χωρίς ποτέ να μαθαίνει, της αποξένωσης από τη νέα γενιά, τον κόσμο του μόχθου και τους απόμαχους της δουλειάς
Η Νέα Κεντροαριστερά με την Ελλάδα σε ζώνη υψηλού κινδύνου
 |
| source:ft/Getty |
- αρνείται την εκ των υστέρων “ασφαλή” οικοδόμησή της επί των ερειπίων μιας βαλκανικής “Μικρής Ελλάδος” αποσυνάγωγο της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης που συμπαρασύρει στον όλεθρο και την Κύπρο
- υιοθετεί μια ριζοσπαστική και εποικοδομητική διαπραγματευτική στάση έναντι των εταίρων της Ευρωζώνης η οποία διεκδικεί το μέγιστο εφικτό δίχως να θέσει σε αμφιβολία τα ελάχιστα:
-τη συνέχιση της χρηματοδότησης της χώρας
-τη διαρκή κάλυψη του ελληνικού τραπεζικού συστήματος από το ευρωσύστημα πληρωμών ώστε να εξασφαλίζονται σε κάθε περίπτωση στο 100% οι καταθέσεις και να αποτρέπεται κάθε ανεξέλεγκτος αυτοτροφοδοτούμενος πανικός
-την εξασφάλιση των αναπτυξιακών πακέτων, του δεδομένου (ΕΣΠΑ) και του διεκδικούμενου νέου (“Μάρσαλ”)
- επιδιώκει τις “παραγωγικές” κρίσεις στις σχέσεις με τους εταίρους για θετικές μετατοπίσεις στους κυλιόμενους ευρωπαϊκούς συμβιβασμούς, στον ευρωπαϊκό “πόλεμο θέσεων” όταν οι περιστάσεις και οι συμμαχίες μας ευνοούν αλλά αρνείται να παίξει σε μια παρτίδα τη θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη χωρίς δυνατό χαρτί, όταν οι πιθανότητες δεν θα είναι με το μέρος μας. Καταδικάζει κάθε τυχοδιωκτική τυφλή ρήξη που, ακούσια ή εκούσια, οδηγεί σε άτακτο πτωχευτικό επεισόδιο και βάζει σε ενέργεια την αλυσιδωτή αντίδραση της εξόδου της χώρας από το ευρώ
- επιδιώκει, μετά την κατοχύρωση του “κουρέματος” κατά 106 δις του χρέους προς ιδιώτες και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, την αναθεώρηση των υφεσιακών στοιχείων των δανειακών συμβάσεων, την παροχή ρευστότητας στην πραγματική οικονομία, την επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής και την αλλαγή της σύνθεσής της, τη μερική διαγραφή και αναδιάρθρωση και του “επίσημου” χρέους προς τους εταίρους, την καθιέρωση ορίων στην καταβολή των τόκων ως ποσοστό επί του ΑΕΠ με παράλληλη αναχρηματοδότηση του υπολοίπου τους από το ESM (Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας)
- προχωρεί πολύ πέρα από τη συζήτηση για επαναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων καθώς θέτει στην ημερήσια διάταξη τα θεμελιώδη ζητήματα:
-την επαναχάραξη του καταστατικού χάρτη της Ευρωζώνης
-την επανατοποθέτηση του ελληνικού ζητήματος και του ζητήματος του Νότου
-τη διεύρυνση της παραγωγικής, ανταγωνιστικής βάσης της Ελλάδας, την αύξηση της παραγωγής κοινωνικού πλούτου με ένα Εθνικό Σχέδιο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Ανάπτυξης, Απασχόλησης και Κοινωνικής Συνοχής, που αποτελεί προϋπόθεση για τις θέσεις εργασίας της νέας γενιάς, τη στήριξη των συντάξεων και την ενίσχυση της αμοιβής και του κύρους των μισθωτών εργαζομένων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, τον παραγωγικό και κοινωνικά αναγκαίο επαναπροσανατολισμό των ελεύθερων επαγγελματιών και των αγροτών.
Η Νέα Κεντροαριστερά, σε τελευταία ανάλυση, οικοδομεί το νέο ιστορικό κοινωνικό και πολιτικό συνασπισμό που θα πραγματώσει μιας ιστορικής κλίμακας αναδιάρθρωση του ελληνικού καπιταλισμού στο πλαίσιο της Ευρωζώνης με τη σταδιακή μετατόπιση επαγγελμάτων, μισθωτής εργασίας, επιχειρήσεων και κεφαλαίων από φθίνοντες τομείς σε ανερχόμενους δυναμικούς, εξωστρεφείς που μεγεθύνουν τον παραγόμενο κοινωνικό πλούτο και διασφαλίζουν τη δίκαιη κατανομή του. Οικοδομεί τη νέα κοινωνική συμμαχία της Ελλάδας των παραγωγών, των δημιουργών, των καινοτόμων με τη σφραγίδα μιας νέας γενιάς που σπάζει το γκρίζο στάτους-κβο σ’ όλους τους τομείς της οικονομικής, κοινωνικής, πνευματικής, πολιτιστικής και πολιτικής ζωής.
------
Αναμένουμε τους προβληματισμούς σας και τις πρωτοβουλίες σε δίκτυα εθελοντικής επικοινωνίας και αυτοοργάνωσης.
Μίμης Ανδρουλάκης
Σάββατο 19 Μαΐου 2012
Πέμπτη 17 Μαΐου 2012
Κυριακή 13 Μαΐου 2012
Σάββατο 12 Μαΐου 2012
ΜΕΤΑ, Τι;
Κύριε Ανδρουλάκη παραλληλίζετε στο ιστολόγιο σας τη χώρα με μεθυσμένο καράβι. Είναι και ο τρόπος που ψήφισαν οι πολίτες την προηγούμενη Κυριακή, που σας οδηγεί σε αυτή την εκτίμηση;
Όχι τη χώρα αλλά τους εκάστοτε “νικητές”. Το “μεθυσμένο καράβι” αλλάζει πλήρωμα, αλλάζει ποτό, όμως το μεθύσι, η ευφορία, η αφροσύνη και ο εφιαλτικός πονοκέφαλος που τα συνοδεύει γίνονται ίδια και πολύ χειρότερα. Το σύμπλεγμα όμως Ύβρις - Νέμεσις, η αμείλικτη μηχανή της ελληνικής τραγωδίας πλήττει διαδοχικά όλους τους αλαζόνες θριαμβευτές. “Όπως τους διώχνει κάνουν κι αμέριμνοι τραβούν για το χαμό” λέει ο Αισχύλος.
Ενώ η χώρα...
Το δράμα της πλησιάζει τη στιγμή horror film. Δεν ξέρεις πώς θα τελειώσει αλλά το μόνο βέβαιο είναι ότι οι πιθανότητες να τελειώσει πολύ άσχημα αυξάνουν γεωμετρικά. Είναι χίλιες φορές κρίμα γιατί στο επόμενο διάστημα στην Ευρωζώνη, αν αυτή θέλει να επιζήσει, θα συμβούν καταλυτικές εξελίξεις που αποτελούσαν διακαή πόθο μας, μεταβάλλουν το πλαίσιο διαχείρισης του ολικού χρέους -δημόσιου και ιδωτικού-, επανατοποθετούν το ζήτημα του Νότου αλλά εμείς εν μέσω ακυβερνησίας ίσως “φτάσουμε στη βρύση και δε θα πιούμε νερό”.
Εκτιμάτε ότι στην εθνική υπόθεση σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας οι δυνάμεις της Αριστεράς στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων;
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει ενώ η ΔΗΜΑΡ μάλλον δεν μπορεί. Το ΚΚΕ είναι “αλλού” ωστόσο δεν κάνει παπατζίδικα τρικ όπως άλλοι που νοιάζονται μόνο για μια εφήμερη εκλογική αρπαχτή ενώ η χώρα παραπαίει προς το ανεπανόρθωτο.
Το ΠΑΣΟΚ ανήκει στις δυνάμεις Αριστεράς; Ήδη πολλοί μέσα στο κόμμα ζητούν να κάνει αριστερή στροφή στην πολιτική του και να αναζητήσει τις ξεχασμένες ιδεολογικές του ρίζες. Τι λέτε;
Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να “επιστρέψει” στην Κεντροαριστερά του 2020. Να αυτομετασχηματιστεί σαν δύναμη της ευρωπαϊκής σοσιαλιστικής αριστεράς. Να ανανεωθεί ιδεολογικά, προγραμματικά, ηλικιακά. Να σαρώσει τις παραμορφώσεις ενός “κόμματος αξιωματούχων”. Να συναντηθεί και να συγχωνευθεί με νέα ρεύματα και κινήσεις κοινωνικού ριζοσπαστισμού που ξεπερνούν τα δεδομένα της παραδοσιακής και πασοκικής αριστεράς. Να συνθέσει ισότιμα με τις άλλες δυνάμεις της μεταρρυθμιστικής αριστεράς ένα νέο πλειοψηφικό πολιτικό αστερισμό. Τελικά να συνιδρύσει το νέο πολιτικό υποκείμενο της εποχής μας.
Πώς νομίζετε ότι θα εκφραστεί το εκλογικό σώμα, εφόσον πάμε σε νέα εκλογική αναμέτρηση τον Ιούνιο; Δίνοντας μια τελευταία ευκαιρία στους συντελεστές του δικομματισμού ή ενισχύοντας ακόμη περισσότερο το ΣΥΡΙΖΑ;
Ο Ιούνιος είναι πολύ πολύ μακριά! Θα δείτε κι άλλες ανατροπές. Ο λαός που ταπείνωσε με το δίκιο του το ΠΑΣΟΚ για να το κάνει διαφορετικό και ώριμο ξέρει πολύ καλά πως δίχως μια ισχυρή Κεντροαριστερά η χώρα θα βυθιστεί στην πολιτική αστάθεια και θα γίνει ανέφικτη μια βιώσιμη συμμαχική προοδευτική εναλλακτική λύση. Κάποιοι κουρδίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι θα γίνει το νέο “ΠΑΣΟΚ του ‘70” αλλά ανάμεσα στη φιλοδοξία και την πραγματικότητα είναι πιθανό να μεσολαβήσει η χαοτική χρεωκοπία της χώρας. Η ιστορία μόνο ως φάρσα επαναλαμβάνεται. Οι ωραίες “φούσκες” μάθαμε από την οικονομία σκάνε πολύ άσχημα. Μακάρι να υπήρχε ο χρόνος να συμβάλουμε στον επαναπροσδιορισμό του μεγαλύτερου μέρους του χώρου του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως ο χρόνος τελειώνει.
Συνέντευξη στην Αννίτα Στιβακτάκη για τον "Αγγελιοφόρο της Κυριακής"
Ψυχαναλυτικό Λεξικό της 6ης Μαίου
Δημοσιεύθηκε στο Βήμα της Κυριακής (29/4/12)
Πέντε φάσεις έχει το συλλογικό αίσθημα στις μεγάλες κρίσεις. Σοκ, αγωνία, οργή, κατάθλιψη και στην πέμπτη εμφανίζεται μια διχάλα: ή αυτοκτονείς με το “αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων” ή μετουσιώνεις το θυμό σε θετική σκέψη, θετικό σχέδιο, θετική δράση για να ανακτήσεις τα χαμένα. Είμαστε τώρα μια βδομάδα πριν τις εκλογές στην κόψη του διαζευκτικού ή - ή που αποτελεί τη βαθύτερη ουσία της ανθρώπινης και της πολιτικής κατάστασης σε ζοφερούς καιρούς. Σαν τον Οιδίποδα ανήξεροι που ξέρουν ξαναφτάνουμε στη διασταύρωση Δελφών - Δαυλίδας. Εκεί θα κάνουμε επιλογές που οδηγούν στο χαμό - έτσι που να λες μωραίνει κύριος ον βούλεται απωλέσαι - θαρρείς και υπακούμε σ’ ένα τυφλό κάλεσμα της Μοίρας;
Απώθηση, συστηματική άρνηση να αντικρύσεις τη σκληρή πραγματικότητα του “ελληνικού ζητήματος”: η στενή και γερασμένη παραγωγική βάση της χώρας δεν θα μπορούσε να στηρίξει στον πρώτο μεγάλο διεθνή σεισμό την υπερκείμενη αντεστραμμένη πυραμίδα με τα δανεικά. Ηθελημένη τυφλότητα.
Παγίδα, βιώνεις μια οριακή παράδοξη κατάσταση: Να μείνεις φαίνεται δυσβάσταχτο, να φύγεις καταστροφικό, να σε διώξουν Αρμαγεδδώνας. Ούτε να μείνεις, ούτε να φύγεις μπορείς. Η απόπειρα να την κοπανίσεις καταλήγει μάταιη και πιο αξιοθρήνητη κι από τον εγκλεισμό.
Ματαίωση, προσεγγίζεις ένα στόχο που ήταν διακαής πόθος σου αλλά ασύνειδα σκηνοθετείς την αποτυχία σου, φτάνεις κοντά στη “βρύση” αλλά δεν πίνεις νερό. Είναι αρκετά πιθανό στην Ευρωζώνη με τη νίκη του Ολάντ και κυρίως υπό την πίεση μιας κρίσης που αναζωπυρώνεται να πραγματωθούν πολλά από ’κείνα που επιθυμούσες. Ένας νέος ιστορικός συμβιβασμός πλεονασματικού Βορρά - ελλειμματικού Νότου. Ακόμη και το αναπτυξιακό ευρωομόλογο για ένα Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Ανάπτυξης, Απασχόλησης, Συνοχής. Εσύ όμως μπορεί να μην είσαι εκεί.
Μετάθεση, σπάστε τα “θερμόμετρα”!
Σύνδρομο του Ορφέα. Αν δεν φύγεις μπροστά, αν δεν “κάψεις τα πλοία” της επιστροφής, αν κοιτάζεις αποκλειστικά προς τα πίσω την έχασες την “Ευρυδίκη” στις 6 του Μάη.
Σύνδρομο του απατημένου, τιμωρείς την “άπιστη” με αυτοτιμωρία σου, με ακρωτηριασμό σου. Ενορμήσεις «θανάτου» στραμμένες είτε προς το εσωτερικό του ατόμου και τείνουν στην αυτοκαταστροφή είτε προς το εξωτερικό του εμφανιζόμενες σαν επιθετική ενόρμηση καταστροφής είτε μεταστρέφονται στις αντίθετές τους.
Ταύτιση με τον επιτιθέμενο. Είτε υιοθετείς την επίθεσή του είτε μιμείσαι τις νοοτροπίες, τους λόγους και τα σύμβολα του επιτιθέμενου. Μιμητική φρενίτιδα επιθετικότητας - παθητικότητας.
Δεμένοι στο κατάρτι εθελούσια για να σωθούμε από το ολέθριο τραγούδι των Σειρήνων. “Προσκύνα και το διάολο μέχρι να περάσεις το γιοφύρι”, λέμε στην Κρήτη.
Αποφυγή ασάφειας (ambiguity aversion). Οι άνθρωποι στα δύσκολα δείχνουν προτίμηση στο μετρήσιμο ρίσκο, στις υπολογισμένες επανορθώσιμες απώλειες παρά στην ακαθόριστη ασάφεια του άλματος στο κενό. Είναι το “The Ellsberg paradox”. Βάλτε σ’ ένα βάζο δέκα κόκκινα, δέκα μαύρα μπαλάκια. Σ’ ένα άλλο είκοσι αλλά με άγνωστη σύνθεση σε κόκκινα - μαύρα. Οι άνθρωποι στοιχηματίζουν κατά κανόνα για το μαύρο ή το κόκκινο στο βάζο του ρίσκου, της μετρήσιμης αβεβαιότητας κι όχι στο βάζο της ακαθόριστης ασάφειας. Στο κακό που σε βρήκε υπάρχει κάτι πάντα χειρότερο. “Κακό που το ξέρεις είναι λιγότερο κακό” λένε στο χωριό μου. Ανάδυση μέσα από τη σύγχυση και τον πανικό μιας “Σιωπηλής πλειοψηφίας”. Φαινόμενο “Silent Spring”.
Παρασκευή 11 Μαΐου 2012
Πέμπτη 10 Μαΐου 2012
Τετάρτη 9 Μαΐου 2012
Το μεθυσμένο καράβι
 |
| Hieronymus Bosch - Ship of fools |
Το σύμπλεγμα Ύβρις - Νέμεσις, η αμείλικτη μηχανή της ελληνικής τραγωδίας θα συνεχίσει οριζόντια το έργο της και θα πλήξει διαδοχικά μετά το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και τους λοιπούς αναδυόμενους, μέσα στη σύγχυση και τον πανικό, πρωταγωνιστές. Στην Ύβρι περιλαμβάνονται η αμετροέπεια, η αλαζονεία, η αφροσύνη, η άγνοια, η μη συναίσθηση των ορίων, η τυφλότητα και αυτών που σπαταλούν άσκοπα ή επικίνδυνα την ψήφο διαμαρτυρίας του ελληνικού λαού. Στην Ύβρι εμπεριέχεται και η δράση του Νόμου των Ακούσιων Συνεπειών, άλλο ίσως θες άλλο σου προκύπτει. Προκαλείς ακούσια ένα καταστροφικό αδιέξοδο και χρεώνεσαι την τελική πράξη της χρεωκοπίας και της ολέθριας εξόδου από την Ευρωζώνη. Το “μεθυσμένο καράβι” είναι η έκφραση που χρησιμοποίησα λίγο πριν λίγο μετά τις εκλογές του 2009. Το “μεθυσμένο καράβι” αλλάζει πληρώματα, το πιοτό αλλάζει αλλά το μεθύσι και ο εφιαλτικός πονοκέφαλος που το ακολουθεί είναι ίδια και χειρότερα. Ξανά με τη γλώσσα του Αισχύλου θα επαναλάβω “όπως τους διώχνει κάνουν κι αμέριμνοι τραβούν για το χαμό”. Ξανά και για τα νέα πληρώματα θα επαναλάβω ότι πάνε να κάνουν επιλογές που οδηγούν στο χαμό -έτσι που να λες μωραίνει κύριος ον βούλεται απωλέσαι- θαρρείς και υπακούουν κι αυτοί σε ένα τυφλό κάλεσμα της Τρόικας Μοίρας.
Το τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές
Το ελληνικό δράμα συνεπώς, όπως πρόβλεψαν πολλοί, φαίνεται πως περνά στη φάση horror film. Δεν ξέρεις πώς θα τελειώσει αλλά το μόνο βέβαιο είναι ότι οι πιθανότητες να τελειώσει πολύ άσχημα αυξάνονται γεωμετρικά. “Το Τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές” ήταν το μότο στο Ε, Πρόεδρε!. Το τρίτο, το τελικό σφύριγμα, είναι πολύ κοντά. Είναι θέμα χρόνου λέει ο άθλιος Ρουμπινί, που τον ελληνοποιούν και “αριστεροποιούν” ένα σωρό τηλεοικονομολόγοι, να οδηγηθεί στο γκρεμό το σμπαραλιασμένο ελληνικό τρένο. Υπάρχουν πρόθυμοι να παίξουν ακούσια το ρόλο του μεθυσμένου μοιραίου μηχανοδηγού; Αντίθετα χρειαζόμαστε έναν σώφρονα, ευέλικτο, τολμηρό και ανθεκτικό οδηγό να οδηγήσει το ελληνικό τρένο με ασφάλεια στο τελικό ευρωπαϊκό “συνεργείο” διάσωσης, επισκευής και ανακαίνισης. Να “παρκάρει” δηλαδή με ασφάλεια και προοπτική για τη νέα ανάπτυξη τη συντεταγμένη ελληνική χρεωκοπία στον υπό ίδρυση ESM, στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, του οποίου ο ρόλος θα διευρυνθεί. Εκεί με το δίχτυ ασφαλείας του ευρώ θα ολοκληρωθεί η μερική διαγραφή και αναδιάρθρωση και του επίσημου χρέους, θα εξασφαλιστεί για μια μεταβατική περίοδο η αναχρηματοδότηση τον τόκων (μορατόριουμ), ώστε να περισσέψουν περισσότερα χρήματα για την ανάπτυξη και πιθανόν να διευθετηθούν οι υποχρεώσεις των ελληνικών και πολύ περισσότερων των ισπανικών τραπεζών προς την ΕΚΤ. Δηλαδή ευρωπαϊκή “good bank” - “bad bank”. Εκεί με έκδοση ευρωομολόγου κι όχι με άμεση καταβολή από τα κράτη θα ολοκληρωθεί η τελική πράξη διαχείρισης του εφιαλτικού ολικού χρέους της Ευρωζώνης, δημόσιου και ιδιωτικού. Το ερώτημα είναι: θα είμαστε εμείς εκεί; Ή θα έχουμε αυτοκτονήσει συλλογικά με μονομερείς ενέργειες τυφλής ρήξης όπως με ασύλληπτη επιπολαιότητα και άγνοια κινδύνου προτείνουν μερικοί; Πολλά θα γίνουν αργά ή γρήγορα στην Ευρωζώνη πριν και μετά τις γερμανικές εκλογές. Πολλά, που αποτελούσαν διακαή πόθο μας. Η πολιτική της μονόπλευρης λιτότητας θα αναθεωρηθεί. Ο νέος ιστορικός συμβιβασμός πλεονασματικού Βορρά, ελλειμματικού Νότου θα πραγματωθεί. Το αναπτυξιακό έστω ευρωομόλογο θα εκδοθεί για ένα Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Ανάπτυξης και Απασχόλησης. Η επιμήκυνση της δημοσιονομικής μας προσαρμογής θα επιτευχθεί. Πολλά θα γίνουν, αλλά εμείς θα είμαστε εκεί, μέρος του προβλήματος - μέρος της λύσης ή “θα φτάσουμε στη βρύση και δεν θα πιούμε νερό”; Οι δυνάμεις της διεθνούς κερδοσκοπίας στοιχηματίζουν ότι η Ελλάδα θα παίξει το ρόλο της Ιφιγένειας για να πνεύσει ούριος άνεμος στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία, για να προχωρήσει η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση αλλά δίχως εμάς. Θα τους κάνουμε το χατίρι σαν πανικόβλητοι μικροαστοί που μπροστά στις δυσκολίες το βάζουν στα πόδια όπως πριν έτρεχαν όλοι μαζί με μέθη και ευφορία στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση της “φούσκας” του φθηνού και εύκολου χρήματος;
Πριν τις εκλογές του 2009 προειδοποιούσα ότι θα ζήσουμε μια κατάσταση ισοδύναμη “πολέμου” και πρέπει να αντέξουμε, να κερδίσουμε χρόνο ακόμα και με λάθος διάγνωση, λάθος χάρτη της Ευρωζώνης ώστε να είμαστε εκεί, στο μεταπολεμικό τραπέζι των επιζησάντων που θα επαναχαράξει τον ευρωπαϊκό χάρτη και θα επανατοποθετήσει το ελληνικό ζήτημα και γενικότερα το νέο ζήτημα Βορρά - Νότου. Οι πιθανότητες να μην είμαστε εκεί έχουν αυξηθεί, κτυπούν κόκκινο στη νέα μετεκλογική περίοδο. Οι επιπόλαιοι στο μεθυσμένο καράβι και στο “νέο” πλήρωμα κλείνουν τ’ αυτιά στις προειδοποιήσεις κινδύνου και κραυγάζουν “κινδυνολογία!”, “φοβικά διλήμματα”! Ξεχνούν ότι η κορυφαία έκφραση της επιστήμης και της τέχνης της πολιτικής είναι η στάθμιση των δυνητικών εναλλακτικών λύσεων και η αξιολόγηση των κινδύνων σε κάθε μία απ’ αυτές. Είναι το risk management, το crisis management.
Το άγχος μου είναι μήπως η “άλλη” αριστερά με την οποία συνδέομαι ιστορικά και συναισθηματικά παίξει ακούσια το ρόλο του μοιραίου μεθυσμένου μηχανοδηγού στο εθνικό και ευρωπαϊκό ατύχημα της Ελλάδας και τελικά φορτωθεί τυχοδιωκτικά την τελική πράξη του δράματος.
Θα επαληθευτεί τελικά ο Ηλίας Ηλιού, ο ηγέτης της ιστορικής αριστεράς που την θέλει κάθε είκοσι περίπου χρόνια να πατά τη μοιραία πεπονόφλουδα; Ελπίζω όχι.
Παρασκευή 4 Μαΐου 2012
Πέμπτη 3 Μαΐου 2012
Τετάρτη 2 Μαΐου 2012
Τρίτη 1 Μαΐου 2012
H επόμενη των εκλογών | Δελτίο Mega | 30/4/12
Στο δελτίο του Mega με τη Λιάνα Κανέλλη (ΚΚΕ) και τον Ανδρέα Λυκουρέντζο (ΝΔ)
H επόμενη των εκλογών | Δελτίο Mega | 30/4/12 | video
H επόμενη των εκλογών | Δελτίο Mega | 30/4/12 | video
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)